1 Samuel 18 - Biblia SEPT

Afección de Ionatán por David

¹ Acabada a conversa de David con Xaúl, Ionatán encariñouse con David. Queríalle coma a si mesmo.

² Xaúl retivo consigo a David desde aquel día e non o deixou volver para casa de seu pai.

³ Ionatán fixo un pacto con David pois queríalle coma a si mesmo.

⁴ Desprendeuse do manto que levaba e deullo a David. E co vestido deulle tamén a súa espada, o seu arco e mesmo o seu cinto.

⁵ David saía ben de todas as incursións que Xaúl lle encomendaba e o rei púxoo á fronte dos soldados. Fíxose querer de todo o exército e tamén dos ministros de Xaúl.

Envexa de Xaúl

⁶ Cando volvían das saídas, despois de que matase David ó filisteo, viñan ó encontro de Xaúl as mulleres de todas as cidades de Israel, cantando e danzando, ledas, con pandeiros e con ferreñas.

⁷ Danzaban, cantando a coro: —"Xaúl matou os seus mil, pero David os seus dez mil".

⁸ Xaúl enfadouse moito e pareceulle mal aquela copla. Dicía: —"A David danlle dez mil e a min mil. Xa só lle falta o reino".

⁹ Daquel día en adiante Xaúl mirou con malos ollos a David.

¹⁰ O día seguinte un mal espírito de Deus asaltou a Xaúl, que andaba frenético pola casa, mentres David tocaba a arpa, coma todos os días. Xaúl tiña a lanza na man

¹¹ e arrebolouna querendo cravar a David contra a parede. David zafouse dela por dúas veces.

¹² Xaúl colléralle medo a David, porque o Señor estaba con el, ó tempo que se afastaba de Xaúl.

¹³ Xaúl arredouno de onda el, facéndoo xefe de milleiro. David saía en expedicións á fronte do exército.

¹⁴ Calquera cousa que emprendese saía ben, porque o Señor estaba con el.

¹⁵ O ver Xaúl que David tiña tanto éxito empezou a recear del.

¹⁶ Pero en Israel e en Xudá todos lle querían ben, pois David era quen os guiaba nas súas expedicións.

David, xenro de Xaúl

¹⁷ Xaúl propúxolle a David: —"Velaí tes a Merab, a miña filla máis vella. Voucha dar por muller, con tal que te mostres valente e loites nas guerras do Señor". Xaúl matinara: —"Mellor que poñer eu nel as miñas mans, que o maten os filisteos".

¹⁸ David respondeulle a Xaúl: —"Quen son eu e quen a familia de meu pai, para poder chegar a ser xenro do rei?"

¹⁹ Pero, chegado o momento de darlla a David por muller, Xaúl casou a Merab con Adriel de Meholah.

²⁰ Ao tempo, Micol, filla de Xaúl, namorárase de David. Dixéronllo a Xaúl, que o aprobou.

²¹ Pensaba para o seus adentros: —"Dareilla e serviralle de trapela, para caer nas mans dos filisteos". Xaúl díxolle a David: —"Por segunda vez hoxe podes facerte meu xenro".

²² E mandoulles ós seus serventes: —"Dicídelle en confidencia a David: mira que o rei te estima e que os seus ministros te queren ben. Acepta ser xenro do rei".

²³ Os servidores de Xaúl repetiron esas palabras ós oídos de David. E David respondeulles: —"Parécevos pouca cousa chegar a ser xenro do rei? Eu son un home pobre e de humilde condición".

²⁴ Os servidores de Xaúl leváronlle ó rei a resposta de David.

²⁵ Entón mandou el que lle aclarasen: —"O rei non lle importa tanto o dote que lle deas, canto cen prepucios de filisteos, para vingarse dos seus inimigos". Xaúl contaba con que David caese nas mans dos filisteos.

²⁶ Os servidores de Xaúl comunicáronlle a David as palabras do rei e a David pareceulle xusta a condición para se facer xenro do rei.

²⁷ Non se cumprira aínda o tempo e David foi cos seus homes, matou douscentos filisteos e trouxo os seus prepucios. Con iso cumpría a condición para se facer xenro do rei. Xaúl deulle entón por muller a súa filla Micol.

²⁸ Xaúl caeu na conta de que o Señor estaba con David e de que a súa filla Micol se namorara del.

²⁹ Xaúl colleulle a David aínda máis medo e fíxose o seu inimigo para o resto da súa vida.

³⁰ Os xenerais filisteos saían a facer incursións, e David tiña máis éxitos contra eles cós mesmos soldados de Xaúl. O seu nome adquiriu unha grande sona.