1 Reis 1 - Biblia SEPT

Vellez de David

¹ O rei David ía xa vello, moi metido en anos, e por máis que o cubrían de roupa, non quecía.

² Dixéronlle os seus servidores: —"Que se procure para o rei, noso señor, unha rapaza nova, para que o sirva e o atenda, que durma con el e que o faga quecer".

³ Foron por todo Israel, á busca dunha rapaza fermosa; atoparon a Abixag de Xunam e leváronlla ó rei.

⁴ A rapaza era moi bela. Servía ó rei e coidaba del; pero o rei non se lle achegou.

Adonías pretende o reino

⁵ Ao tempo, Adonías, fillo de Haguit, ergueuse e andaba dicindo: —"Eu serei rei". Fíxose cunha carroza e cabalos e con cincuenta homes de escolta.

⁶ Seu pai nunca o contrariara, preguntándolle que facía. Era moi ben parecido e nacera despois de Abxalom.

⁷ Mantiña tratos con Ioab, fillo de Seruiah, e co sacerdote Abiatar, que o apoiaban.

⁸ Pero o sacerdote Sadoc, Benaías, fillo de Iehoiadá, o profeta Natán, Ximí, Reí e mais os valentes de David, non seguían a Adonías.

⁹ Adonías sacrificou ovellas, bois e becerros, onda a pedra Zohélet, ó pé de En Róguel. Convidou ós irmáns, fillos do rei, e ós homes de Xudá que servían ó rei;

¹⁰ pero ó profeta Natán, e Benaías, ós valentes de David e ó seu irmán Salomón, non os convidou.

A causa de Salomón

¹¹ O profeta Natán díxolle entón a Batxeba, nai de Salomón: —"Non oíches dicir que se proclamou rei Adonías, fillo de Haguit, sen que o saiba David, noso señor?

¹² Déixame que che dea un consello, se queredes salvar a vida ti e teu fillo Salomón.

¹³ Vai onda o rei e dille: Rei, meu señor, non tiñas xurado á tua serva que despois de ti reinaría o meu fillo Salomón, sentándose no teu trono? Como é pois, que se proclamou rei Adonías?

¹⁴ O tempo de estares falando ti co rei, entrarei eu e confirmarei as túas palabras".

¹⁵ Batxeba entrou onda o rei, na súa alcoba. O rei estaba moi vello, e servíao Abixag a xunamita.

¹⁶ Batxeba inclinouse e prostrouse diante do rei. E o rei preguntoulle: —"Que queres?"

¹⁷ E ela respondeulle: —"Señor, ti xurácheslle polo Señor, teu Deus, á tua serva: despois de min reinará o teu fillo Salomón, sentándose no meu trono.

¹⁸ Mais agora é Adonías quen se proclama rei, ás túas escondidas.

¹⁹ Sacrificou bois, becerros e moitísimas ovellas e convidou a todos os fillos do rei, ó sacerdote Abiatar e ó xeneral Ioab, pero ó teu servo Salomón non o convidou.

²⁰ Agora, rei, meu señor, os ollos de todo Israel están postos en ti, á espera de que lle digas quen reinará despois de ti.

²¹ Ora, cando o rei, meu señor, durma cos seus pais, eu e meu fillo Salomón teremos a consideración de culpables".

²² Aínda falaba ela co rei, cando entrou o profeta Natán.

²³ Anunciáronlle ó rei: —"Velaquí o profeta Natán". Entrou el onda o rei e prostrouse polo chan.

²⁴ E dixo: —"Ti, rei meu señor, debes ter dito que Adonías será rei despois de ti, que será el quen sente no teu trono.

²⁵ Porque hoxe baixou e sacrificou bois e becerros e moitísimas ovellas e convidou a todos os fillos do rei, ós xenerais e ó sacerdote Abiatar. Están agora no convite e proclaman: Viva o rei Adonías.

²⁶ Pero a min, o teu servidor, ó sacerdote Sadoc, a Benaías, fillo de Iehoiadá e ó teu servo Salomón non nos convidou.

²⁷ Será isto cousa do rei, meu señor, mesmo se ti non informaches ós teus servos de quen sentará no trono, para reinar despois de ti?"

²⁸ Niso ordenou o rei David: —"Chamádeme a Batxeba". Entrou Batxeba e quedouse de pé diante do rei.

²⁹ Entón o rei xurou: —"Polo Deus vivo, que me tirou de todas as angustias.

³⁰ O que che xurei polo Señor, Deus de Israel, que o teu fillo Salomón reinaría despois de min, sentado no meu trono, vouno cumprir agora mesmo".

³¹ Inclinouse Batxeba e prostrouse polo chan diante do rei e dixo: —"Viva por sempre o rei David, meu señor".

³² O rei David mandou entón: —"Chamádeme ó sacerdote Sadoc, ó profeta Natán e a Benaías, fillo de Iehoiadá". E eles entraron onda o rei.

³³ El díxolles: —"Levade convosco os ministros do voso señor, montade a meu fillo Salomón na miña mula e baixádeo a Guihón.

³⁴ Alí o sacerdote Sadoc e o profeta Natán unxirano rei de Israel. Logo tocaredes a trompeta e aclamaredes: Viva o rei Salomón!.

³⁵ Rubiredes despois tras el, e que veña sentar no meu trono, para reinar no meu lugar. Dispoño que sexa el o xefe de Israel e de Xudá".

³⁶ Benaías, fillo de Iehoiadá, respondeulle ó rei: —"Amén, que así o queira o Señor, Deus do meu señor o rei.

³⁷ Segundo estivo o Señor co rei, meu señor, que estea tamén con Salomón e que engrandeza o seu trono, aínda máis có do rei David".

³⁸ Entón o sacerdote Sadoc, o profeta Natán, Benaías, fillo de Iehoiadá, cos cereteos e os peleteos, baixaron a Salomón montado na mula do rei e conducírono a Guihón.

³⁹ O sacerdote Sadoc colleu do santuario o corno de aceite e unxiu a Salomón. Tocaron a trompeta, e o pobo todo aclamou: —"Viva o rei Salomón".

⁴⁰ Despois subiron todos detrás del, tocando frautas e facendo tan grande festa, que a terra tremía co estrondo.

Desfeita de Adonías

⁴¹ Oírono Adonías e os seus convidados, que acababan de comer. En sentindo Ioab o son da trompeta, preguntou: —"Que algueirada é esa na cidade?"

⁴² Non concluíra de falar, cando entrou Ionatán, fillo do sacerdote Abiatar. Díxolle Adonías: —"Entra; ti es home de ben e traerás boas noticias".

⁴³ Ionatán respondeulle: —"Ben ó contrario. O rei David, noso señor, fixo rei a Salomón.

⁴⁴ O rei mandou con el ó sacerdote Sadoc, ó profeta Natán e Benaías, fillo de Iehoiadá, cos cereteos e os peleteos, e levárono montado na mula do rei.

⁴⁵ O sacerdote Sadoc e o profeta Natán unxírono rei en Guihón. De alí rubiron en festa, e a cidade relouca. Esa é a algueirada que oístes.

⁴⁶ E aínda máis. Salomón sentou no trono real,

⁴⁷ e os servidores do rei foron felicitar o rei David, noso señor: "Que Deus faga ben a Salomón, por enriba de ti, e que engrandeza o seu trono sobre o teu. E o rei, prostrado no seu leito, exclamou:

⁴⁸ Bendito sexa o Señor, Deus de Israel, que me deu hoxe quen sente no meu trono e que me permitiu que o vise cos meus ollos".

⁴⁹ Os convidados de Adonías, todos cheos de medo, erguéronse e marcharon, cada un polo seu lado.

⁵⁰ Adonías tivo medo de Salomón e foise agarrar dos cornos do altar.

⁵¹ Dixéronlle a Salomón: —"Seica Adonías teme ó rei, e foise agarrar dos cornos do altar. Quere que lle xures que non o matarás a fío de espada".

⁵² Salomón respondeu: —"Se se amosa home de ben, non caerá por terra un só dos seus cabelos; pero se comete algunha falta, morrerá".

⁵³ O rei Salomón mandou que o baixasen de onda o altar. Adonías veu prostrarse diante do rei Salomón, e este díxolle: —"Vai para a túa casa".