1 Crónicas 16 - Biblia SEPT

A arca é posta na Tenda

¹ Traída a arca de Deus, puxérona no medio da tenda que David levantara para ela, e ofreceron holocaustos e sacrificios de comuñón ante Deus.

² Cando David acabou cos holocaustos e sacrificios de comuñón bendiciu ó pobo no nome de Iavé,

³ e distribuíu a todo Israel, homes e mulleres, un molete de pan, unha tallada de carne e unha bica de uvas pasas.

⁴ Puxo levitas ó servizo da arca de Iavé para invocar, loar e enxalzar a Iavé, Deus de Israel:

⁵ Asaf, o xefe, Zacarías, o segundo; logo Uziel, Xemiramot, Iehiel, Matitías, Eliab, Benaías, Obededom e Ieiel, con harpas e cítolas. Asaf facía soar os pratos.

⁶ Os sacerdotes Benaías e Iahziel tocaban continuamente as trompetas perante a arca da alianza de Iavé.

⁷ Aquel día, David, encargou por primeira vez a Asaf e a seus irmáns, para cantar as loanzas de Iavé, este canto:

⁸ —"Loade a Iavé, invocade o seu nome! Pregoade ós pobos as súas fazañas!

⁹ Cantádelle, cantade salmos na súa honra! Dade a coñecer todos os seus portentos!

¹⁰ Gloriádevos no seu santo nome! Alégrese o corazón dos que procuran a Iavé!

¹¹ Acudide a Iavé e á súa forza, buscade sempre o seu rostro!

¹² Lembrádevos das marabillas que fixo, dos seus prodixios, dos xuízos da súa boca!

¹³ Descendentes de Israel, o seu servo, fillos de Xacob, o seu elixido!

¹⁴ Iavé é o noso Deus, El goberna a terra toda.

¹⁵ Lémbrase sempre da súa alianza, das promesas por mil xeracións;

¹⁶ da alianza que fixo con Abraham, do xuramento feito a Isaac,

¹⁷ do que fielmente estableceu con Xacob, e con Israel como pacto eterno,

¹⁸ dicindo: dareiche a terra de Canaán que será porción da vosa herdade.

¹⁹ Daquela eran pouco numerosos, pouco numerosos e estranxeiros no país.

²⁰ Cando ían vagabundos de nación en nación, de reino en reino,

²¹ non consentiu que ninguén os asoballase, e por causa deles castigou ós reis:

²² Non toquedes os meus unxidos, non fagades mal ós meus profetas.

²³ Cantade a Iavé, homes de toda a terra, pregoade, un día e outro, a súa salvación!

²⁴ Pregoade a súa gloria entre as xentes, os seus prodixios a todos os pobos!

²⁵ Porque Iavé é grande, digno de toda loanza, temible sobre todos os deuses.

²⁶ Porque os deuses dos pobos son ídolos, pero Iavé é o facedor dos ceos.

²⁷ Maxestade e magnificencia sexan perante El, fortaleza e beleza na súa morada.

²⁸ Familias dos pobos, aclamade a Iavé, dade a Iavé honra e gloria!

²⁹ Dade gloria ó nome de Iavé! Traede ofrendas, vinde visitalo, adorádeo no adro sagrado!

³⁰ Trema a terra na súa presenza. El afianzou o orbe, e non se moverá.

³¹ Alédese o ceo e exulte a terra, pregóese entre as xentes: "Iavé reina!".

³² Brúe o mar e canto o enche, salte de xúbilo o agro e canto hai nel.

³³ Salten as árbores das selvas diante de Iavé, pois vén rexer a terra.

³⁴ Dade grazas a Iavé porque é bo, porque é eterna a súa misericordia.

³⁵ Dicide: sálvanos, oh Deus!, saúde nosa, xúntanos e líbranos das xentes, para que confesemos o teu nome e poñamos a nosa gloria en loarte

³⁶ Bendito sexa Iavé, Deus de Israel, por toda a eternidade!". E todo o pobo respondeu: —"Amén! Aleluia!"

³⁷ David deixou alí, diante da arca da alianza de Iavé, a Asaf e os irmáns, para que constantemente servisen diante da arca cada cousa ó seu tempo.

³⁸ A Obededom fillo de Ieditún e os seus irmáns, en número de sesenta e oito, nomeounos porteiros.

³⁹ Asimesmo a Sadoc e ós seus irmáns, sacerdotes, encargounos do santuario de Iavé que está na altura de Gabaón,

⁴⁰ para que alí ofrecesen a Iavé continuamente, mañá e tarde, holocaustos, e cumprisen todo canto está escrito na Lei dada por Iavé a Israel.

⁴¹ Con eles estaban Hemán e Ieditún e os restantes escollidos e nominalmente asignados para louvar a Iavé: —"Porque é eterna a súa misericordia".

⁴² Hemán e Ieditún facían soar trompetas, pratos e outros instrumentos músicos, cos que acompañaban os cantos en honra de Deus. Os fillos de Ieditún eran porteiros.

⁴³ Todo o pobo foise logo, cada un á súa casa, e David volveuse a bendicir a súa.