1 Corintios 4 - Biblia SEPT

Os ministros de Cristo

¹ Por tanto, que a xente vexa en nós uns servidores de Cristo e administradores dos misterios de Deus.

² Ora, o que se lles pide ós administradores é que sexan de fiar.

³ Por min impórtame moi pouco que me pidades contas vós ou un tribunal humano; nin tan sequera eu me xulgo a min mesmo.

⁴ Certo que de nada me remorde a conciencia. Pero non por iso estou xa xustificado: quen me pide contas é o Señor.

⁵ De modo, que non xulguedes antes de tempo: agardade a que chegue o Señor. Xa se encargará El de sacar á luz os segredos das tebras e de descubrir os motivos dos corazóns. Entón quen o mereza recibirá do Señor o seu aprobado.

⁶ En todo isto, irmáns, púxenme de exemplo eu e puxen a Apolo por causa vosa, para que nas nosas persoas aprendades aquilo de que non hai que ir máis alá do que está escrito, e non vos fagades fanáticos dun en contra do outro.

⁷ Porque quen te fai máis distinguido? Que tes ti que non o recibises? E se o recibiches, a que vén gabarse coma se non o recibises?

⁸ Xa estades fartos, xa estades ricos: sen nós estades feitos uns reis! Quen me dera que fose certo! Así podiamos nós reinar convosco.

⁹ Porque paréceme a min que a nós, ós apóstolos, púxonos Deus no derradeiro lugar, coma os condenados á morte; de xeito que resultamos ser un espectáculo para o mundo: tanto para os anxos coma para os homes.

¹⁰ Nós somos parvos por Cristo, vós que cristiáns máis asisados! Nós somos débiles, vós fortes; a vós hónranvos, a nós desprézannos.

¹¹ Mesmo na hora presente pasamos fame e sede, e andamos esfarrapados; recibimos malos tratos e non temos acougo.

¹² Matámonos a traballar coas nosas propias mans. Aldráxannos, e nós bendicimos; perséguennos e nós aturamos;

¹³ calúmniannos e nós falamos ben. Ata o presente vimos sendo algo así como o refugallo do mundo, o lixo de todos.

¹⁴ Non escribo isto para vos avergonzar: fágovos a reprensión coma a fillos moi queridos.

¹⁵ Coma cristiáns xa podedes ter milleiros de mestres, que pais non teredes moitos, pois fun eu quen por medio do Evanxeo vos xerei en Cristo Xesús.

¹⁶ Así que vos pido por favor que tratedes de me imitar a min.

¹⁷ Para iso vos mando aí a Timoteo, que é fillo meu moi querido e fiel no Señor. El havos facer o acordo dos meus principios cristiáns que son os mesmos que decote ensino en todas as igrexas.

¹⁸ Pensando que eu non ía ir onda vós, algúns enchéronse de soberbia.

¹⁹ Pero, se o Señor o quere, axiña chegarei aí e hei ter en conta non as palabras deses soberbios, senón a súa capacidade.

²⁰ Porque o Reino de Deus non está no que se di, senón no que se é capaz de facer.

²¹ Que queredes? Que vaia onda vós cunha vara ou con cariño e espírito de mansedume?