1 Corintios 3 - Biblia SEPT

Inmaturidade dos corintios

¹ E eu, irmáns, non puiden falarvos coma a homes "espirituais", senón coma a homes aínda "non espirituais", coma a meniños en Cristo.

² Alimenteivos con leite, non co alimento sólido, porque aínda non o podiades pasar. Claro que aínda agora non o pasades,

³ porque aínda sodes "carnais" Ou non é certo que sodes "carnais" e que vos portades dun xeito simplemente humano, se entre vós hai rivalidade e discordia?

⁴ Mentres un diga "eu son de Paulo" e outro "eu son de Apolo", non sodes sinxelamente humanos?

O verdadeiro papel dos predicadores

⁵ Porque que é Apolo? Que é Paulo? Meros servidores por medio de quen aceptastes a fe; e cada un obrou conforme ó que o Señor lle deu.

⁶ Eu plantei, Apolo regou; pero Deus foi quen vos deu o medro.

⁷ De maneira que nin o que planta nin o que rega son ninguén, senón Deus, que é quen fai medrar.

⁸ Quen planta e rega veñen facer o mesmo, pero cadaquén levará a súa paga conforme ó seu traballo.

⁹ Porque nós somos xornaleiros de Deus; e vós sodes o agro de Deus, edificio de Deus.

¹⁰ Na medida da graza que Deus deu, coma un bo arquitecto, eu botei os alicerces. Outro edificou enriba. Que cadaquén olle como edifica.

¹¹ Pois ninguén pode poñer unha cimentación distinta da que está posta, que é Xesús Cristo.

¹² E sobre esta cimentación xa se pode edificar con ouro, con prata e con pedras preciosas ou con madeira, con feo e con palla,

¹³ e a obra que cadaquén faga ha quedar ben á vista, porque o Día fará que se vexa. Pois ese Día hase revelar con lume e o lume probará a calidade da obra de cadaquén.

¹⁴ Aquel a quen se lle aguante a obra que edificou, recibirá recompensa.

¹⁵ Aquel a quen lle quede ardida, quedará sen paga: el persoalmente hase salvar, pero só coma quen dá fuxido do lume.

¹⁶ Non sabedes que sodes templo de Deus e que o Espírito de Deus habita en vós?

¹⁷ Se alguén destrúe o templo de Deus, Deus destruirao a el. Porque o templo de Deus é sagrado e iso sodes vós.

Consecuencias

¹⁸ Que ninguén se engane. Se entre vós hai algún que se crea sabio ó xeito deste mundo, decátese de que é parvo para volverse sabio de verdade.

¹⁹ Porque a sabedoría deste mundo é parvada diante de Deus. Que está escrito: El pilla os listos na súa propia astucia.

²⁰ E tamén: O Señor coñece os pensamentos dos sabios e sabe que son vans.

²¹ De modo que ninguén apoie o seu orgullo nos homes. Porque todo é voso certamente:

²² tanto Paulo coma Apolo coma Cefas, tanto o mundo coma a vida e coma a morte, tanto o presente coma o futuro. Todo é voso;

²³ pero vós sodes de Cristo e Cristo é de Deus.