Le thú a chosaint ar an mbean drúisiúil, ón strainséir mná le briathra bladair.
Saorfar thú ó ghreim na mná deoranta, ón strainséir mná lena briathra bladair;
Cuithe domhain béal mná deoranta; an té a bhfuil an Tiarna i bhfearg leis, titfidh sé inti.
Cén fáth, a mhic, go meallfadh bean dheoranta thú, agus go mbéarfá barróg ar bhrollach strainséir mná?
[Ná tóg aon cheann de bhean bhaoth,] óir tá mil ar sileadh le beola an strainséir mná seo agus is míne a beola ná ola.
Le thú a chosaint ar an drochbhean, ar theanga shéimh na mná deoranta.
Cuireann sí cluain air lena tuile de bhladar mealltach, agus áitíonn air lena plámás séimh.
Abair leis an eagna: “Is tú mo shiúr,” agus tabhair do “chara dil” ar an tuiscint,
D'fhéach [sí] ó fhuinneog a tí, amach ar an tsráid,