“Tá leon ar an mbóthar,” a deir an leisceoir, “tá leon sna sráideanna.”
Tá driseacha go tiubh ar chosán na leisceoirí, ach is ród réidh cosán [na ndícheallach].
Cuireann leisce duine i dtoirchim suain, ach beidh ocras fós ar an duine díomhaoin.
“Tá leon lasmuigh,” a deir an leisceoir! “Marófar sa tsráid mé!”
A leisceoir, téigh chun an tseangáin; déan machnamh ar a bhealaí, agus bíodh ciall agat.
agus le barr eagla, chuaigh mé ag cur do thallainne i bhfolach sa talamh. Seo duit í: tá do chuid féin agat.’