An té a mhaitheann coir, spreagann sé grá; ach an té thagraíonn arís di, cuireann sé cairde in earraid.
Mascail Dháiví. 1 Is méanar dár maitheadh a choir; dár folaíodh a pheaca;
Gineann fuath achrann, ach cuireann an grá brat thar gach cóir.
Síolann an cealgaire aighneas, agus deighleann an béadánaí dlúthchairde óna chéile.
Fágann ceartú rian níos déine ar an bhfear tuisceanach, ná mar a fhágann céad buille ar an amadán.
Bíonn an grá foighneach agus bíonn sé lách; ní bhíonn éad air; ní dhéanann sé maíomh
bíodh a fhios aige, an té a chasfaidh peacach ar ais óna sheachrán slí, go sábhálfaidh sé a anam ón mbás, agus go ndéanfaidh sé a lán peacaí a chlúdach as radharc.
Thar aon ní eile bíodh grá buan agaibh dá chéile óir clúdaíonn grá a lán peacaí.