Is fearr an beagán agus an chóir ná an mórán agus an éagóir.
Is fearr an beagán atá ag an bhfíréan ná maoin is mórshaibhreas na n‑éagráifeach;
Is fearr an builín beag agus eagla an Tiarna ná an builín mór agus buairt dá réir.
Is fearr de bhéile luibheanna agus grá leo ná mart méith agus gráin leis.
Nuair a thugann bealaí duine taitneamh don Tiarna, déanann sé cairde fiú dá eascairde.
Beartaíonn duine a chúrsa ina chroí ach sé an Tiarna a threoraíonn a chéimeanna.
Is fearr crústa tur agus síocháin, ná teach fleá agus ceannairc.
Is fearr fear bocht a shiúlann san fhíréantacht, ná fear saibhir na mbealaí claon.
Ach is fearr lán glaice le suaimhneas ná lán máma le saothar agus le tóraíocht gaoithe.
Gorfaidh an phatraisc uibheacha nár rug sí, is mar sin don fhear a bhain saibhreas, agus nach le ceart; ní mór dó scarúint leis i lár a laethanta, agus ina chríoch dhéanach fágfar ina amadán é.”
An amhlaidh a chaithfidh mé an taisceadh éagórach agus an buiséal gann mallaithe a cheadú freisin?