Tá driseacha go tiubh ar chosán na leisceoirí, ach is ród réidh cosán [na ndícheallach].
Cé hé an fear lenarb eagal an Tiarna? Déanfaidh sé eolas na slí is tofa dó.
Tabhair eolas do shlí dom, a Thiarna, cuir sa bhóthar réidh mé, d'ainneoin mo naimhde;
Rachadsa cheana i do theachsa trí líonmhaire do thrócaire; cromfaidh mé i do theampall naofa le heagla romhat, a Thiarna.
Réitíonn a shuáilcí an cosán don neamhchiontach, ach baineann a urchóid féin an t‑urchóideach dá bhonna.
Adhnann an duine lasánta achrann, ach réitíonn an duine sochma aighneas.
Cuireann mac ciallmhar áthas ar a athair, ach bíonn drochmheas ag amadán ar a mháthair.
“Tá leon lasmuigh,” a deir an leisceoir! “Marófar sa tsráid mé!”
Tá dealga agus gaistí ar chosán an urchóidigh; an té a thugann aire do féin, déanfaidh sé é féin a sheachaint orthu.
“Tá leon ar an mbóthar,” a deir an leisceoir, “tá leon sna sráideanna.”
Bíodh aird agat air siúd cibé cúrsa ar a mbíonn tú, agus féachfaidh sé chuige go mbeidh do chosáin réidh.
A leisceoir, téigh chun an tseangáin; déan machnamh ar a bhealaí, agus bíodh ciall agat.
Is díreach iad don té a thuigeann, agus is ceart iad don té a aimsíonn an t‑eolas.
Cloisfidh do chluasa an focal seo i do dhiaidh: “Seo an bealach, leanaigí é”, cuma ar dheis nó ar chlé a chasfaidh sibh.
Beidh bealach mór agus bóthar ansin a dtabharfar mar ainm air an Bealach Beannaithe; ní shiúlfaidh an neamhghlan an treo sin, ná ní bheidh lucht baoise ag fánaíocht ar a fhad.
Agus cloisfear glór á rá: Tógaigí suas tóchar agus réitigí an bealach, glanaigí gach constaic as cosán mo mhuintire