Is fearr fear gan ghradam [a dhéanann a ghnó féin], ná fear le héirí in airde a bhíonn gan arán.
Tugann an fíréan aire dá chuid stoic, ach is cruálach í trocaire an urchóidigh.
Moltar duine ar fheabhas a chéille; ach bíonn dímheas ar fhear an droch-chroí.
Ligeann fear gan mhaoin air a bheith saibhir, agus ligeann fear eile lena lán maoine air a bheith dealbh.
‘Tugann an pobal seo onóir dom ó bheola ach is fada uaim atá a gcroí:
Óir gach aon duine a ardaíonn é féin, ísleofar é, agus an té a íslíonn é féin, ardófar é.”