Beidh siadsan mar choróin ghrásta ar do cheann agus mar thorc ar do bhráid.
agus bhain Forann an fáinne dá láimh féin agus chuir ar láimh Iósaef é agus chuir fallaing de línéadach mín air agus slabhra óir timpeall a mhuiníl.
Uime sin, is é an t‑uabhar a muince, agus folaíonn an foréigean iad amhail éadach.
Beidh siad mar bheatha ag d'anam, agus mar ornáid faoi do bhráid.
Ná tréigeadh dílseacht agus cneastacht go brách thú, ceangail faoi do bhráid iad, agus scríobh ar chláracha do chroí iad.
Cuirfidh sí mionn maisiúil ar do cheann, agus bronnfaidh sí ort coróin ghlórmhar.”
Is breá do ghruanna d'ainneoin fáinní cluas, agus do mhuineál d'ainneoin muincí.
Shaobh tú mo chiall, a shiúr, a bhrídeach, shaobh tú mo chiall, le silleadh ó shúil leat, le haon seoid de do chuibhreach brád.
bráisléid, caillí, filléid,
D'umhlaíomar do ghuth Iónádáb mhic Raecáb, ár sinsear san uile ní dár ordaigh sé dúinn; gan fíon a ól feadh ár mbeatha, sinn féin, ár mná, ár mic, ná ár n‑iníonacha,
Sciamhaigh mé thú le hornáidí, le bráisléid thar chaolta do lámh agus slabhra faoi do mhuineál.