Nuair a thugann lucht mallaithe fogha fúm d'fhonn mo chlú a mhilleadh, is iad m'eascairde a thiteann ar lár; baintear tuisle as mo naimhde.
Cad chuige a ndéanann sibh mé a chiapadh ar nós Dé? Nach bhfuil bhur sáith de m'fheoil ite agaibh?
Nár dhúirt lucht mo bhotha: “An bhfuil aon duine nach bhfuair a sháith dá fheoil?”
Chruinnigh siad i mo thimpeall mar bheacha, ina mbladhaire amhail tine i measc driseog; threascair mé in ainm an Tiarna iad.
An ea nach bhfuil ciall ag lucht an oilc? Slogann siad mo phobal go díreach mar a shlogfaí arán. Níor ghlaoigh siad ar an Tiarna.
Glaoim ar an Tiarna dár dleacht moladh, agus déantar mo shaoradh ó mo naimhde.
Shearg mo scornach mar shlige cré-umha, is tá mo theanga ag ceangal de mo charball: leagann tú i luaithreach an bháis mé.
Ní eagal liom na mílte daoine atá cruinnithe do gach leith i mo thimpeall.
Chuaigh siad uile ar seachrán; truaillíodh iad uile, níl neach ann a dhéanfadh an mhaith, níl oiread is duine.
Déanfaidh mé lúcháir agus gairdeas ionat, canfaidh mé Salm do d'ainm, a Neach is Airde,
Agus bainfear tuisle as mórán díobh, titfidh siad agus brisfear iad; rachaidh siad sa dol agus béarfar orthu.”