Ní éisteann tú, a Dhia, nuair a ghlaoim ort sa lá: Nuair a screadaim ort san oíche ní bhfaighim aon suaimhneas.
Féach! glaoim in aghaidh an éigin, ach ní thugtar freagra orm. Iarraim cabhair, ach ní bhíonn ceart le fáil agam.
Glaoim ort gan freagra a fháil; Seasaim os do chomhair, ach ní thógann tú ceann díom.
Is fíréanta é an Tiarna ina shlite uile; agus is naofa é ina oibreacha go léir.
an té a ghabhann buíochas mar íobairt, is é sin an té a thugann urraim dom; agus don té a mhaireann gan cháim taispeánfaidh mé slánú Dé.”
Do stiúrthóir an chóir. Salm Dháiví. Amhrán.
A Thiarna Dia, bím ag éamh ort de lá; bím ag caoineadh istoíche os do chomhair.
Móraigí an Tiarna, ár nDia, agus umhlaígí ar a Shliabh Naofa; óir is naofa é an Tiarna, ár nDia.
Agus bhí siad ag scairteadh na bhfocal seo ar a chéile: “Is naofa, naofa, naofa Tiarna na Slua. Tá an talamh lán dá ghlóir.”
Cá fhad eile, a Thiarna, a bheidh mé ag glaoch ort agus nach n‑éistfidh tú liom nó ag éamh “Foréigean!” agus nach bhfuasclóidh tú sinn?
Eisean amháin atá le moladh agat; eisean do Dhia; ar do shonsa a rinne sé na nithe móra uafásacha seo a chonaic tú le do shúile cinn.
Agus bíonn sé sciatháin ar gach ceann de na ceithre dúile beo, agus iad lán de shúile mórthimpeall agus laistigh; ní théann aon stad orthu de lá ná d'oíche ach ag rá: