Ní thabharfaidh mé suan do mo shúile; ná codladh do rinn mo rosc
Leagadar bia os a chomhair, ach dúirt sé: “Ní bhlaisfidh mé greim nó go mbeidh mo theachtaireacht inste agam.” “Abair leat,” arsa [Lábán].
Ná lig codladh ar do shúile, ná suaimhneas ar d'fhabhraí.
D'fhreagair sise: “Fan, a iníon ó, go bhfeice tú conas mar a bheidh, mar ní rachaidh aon suaimhneas ar an bhfear nó go gcuirfidh sé nithe i gcrích inniu féin.”