Tuisleoidh an t‑uaibhreach; titfidh sí; ní thógfaidh duine ar bith suas í; lasfaidh mé tine ina bailte; loiscfidh sí an uile ní ina timpeall.”
Go gclise ar na huaibhrigh atá do mo chrá gan ábhar agus mé ag machnamh ar do phroiceapta.
Gabhann uabhar roimh thubaiste; agus éirí in airde roimh threascairt.
Bíonn uaill i gcroí an duine roimh é a scrios, ach umhlaíocht a ghabhann roimh onóir.
(Smachtóidh mé sibh de réir sochar bhur ngníomhartha - an Tiarna a labhraíonn.) Cuirfidh mé tine lena fhoraois; dófaidh sí an dúiche uile máguaird.’ ”
Lasfaidh mé tine taobh istigh de bhallaí na Damaisce; slogfaidh sí páláis Bhein Hadad.”
Ní thógfaidh siad cloch choirnéil díot choíche, ná cloch bhunaidh ach an oiread, óir beidh tú i do fhásach go deo - an Tiarna a labhraíonn.”
á rá: ‘Is mar seo a rachaidh an Bhablóin in íochtar, agus ní éireoidh sí choíche ón olc a thabharfaidh mise uirthi.’ ” Deireadh anseo le briathra Irimia.
teilgfidh mé tine síos ar bhalla na Tuíre a dhófaidh go talamh a páláis.
teilgfidh mé tine síos ar Théamán a dhófaidh go talamh páláis Bhozrá.
lasfaidh mé tine i mballa Rabá agus dófaidh sí a páláis le gáir lá an chatha, le stoirm lá na doininne;
teilgfidh mé tine síos ar theach Hazáéil, a dhófaidh caisleáin Bhein Hadad;
teilgfidh mé tine síos ar bhalla Ghazá a dhófaidh a páláis;
teilgfidh mé tine síos ar Mhóáb agus dófaidh sí páláis Chiríot, éagfaidh Móáb le linn an chlampair, le linn gártha agus fuaim an trumpa;
teilgfidh mé tine síos ar Iúdá agus dófaidh sí páláis Iarúsailéim.
Tá an mhaighdean Iosrael ar lár, ní éireoidh sí níos mó; óir tá sí tréigthe ar a talamh féin agus gan aon duine lena tógáil aníos.
Las tine as mo fhearg, agus dófaidh sí go híochtar Sheól; alpfaidh sí an talamh agus a thoradh go léir, loiscfidh sí máithreacha na sléibhte.
Uime sin in aon lá amháin tiocfaidh a plánna bás agus doilíos agus gorta, agus loscfar í le tine. Óir is tréan é an Tiarna Dia, an té a dhaor í.”