‘Tá briste ar Mhóáb’; cluintear an guth chomh fada le Zoar.
an té a bhéarfaidh ar do leanaí á mbascadh in éadan na carraige!
Bíodh an fear sin cosúil leis na bailte a scrios an Tiarna gan trócaire; go gcluine sé an scread ar maidin, agus an gháir chatha ar uair an mheán lae,
Éist! Scairt ó Abáraím anall: ‘Creachadh! Anachain mhór!’
Ag dul suas fána Lúichít dóibh, caoineann siad. Ag dul síos Horónaím cluintear gol:
