Baineadh sé díom a shlat, Agus ná bíodh a scéin do mo sceonú;
Nach gcuirfidh a mhórgacht scanradh oraibh? Agus nach dtitfidh a uafás sa mhullach oraibh?
Uime sin, tá uafás orm ina láthair; Agus dá mhéid a mhachnaím, is ea is mó a bhíonn scanradh orm roimhe.
Óir thiocfadh uafás Dé anuas orm, Agus ní sheasóinn an fód i láthair a mhórgachta.
Ná cuireadh eagla romham aon mhairg ort, Ní luífidh mise go trom ort.
Suaitheann sé seo mo chroí féin, Agus preabann sé anonn ionam.
Bhí mé i mo thost; níor oscail mé mo bhéal de bhrí gur tusa faoi deara é.
Tóg uaim anois do sciúirse; tá mé cloíte ag buillí do láimhe.
más amhlaidh a sháraíonn siad m'fhorálacha, nó más amhlaidh a bhriseann siad m'aitheanta,
Cé a chuimhníonn ar chumhacht do chuid feirge; cé a mbíonn eagla air roimh neart do bhuile?
