Cuireann sé i ngéibheann geimhleach iad, Go daingean i mbraighdeanas an anró.
Cuireann tú mo chosa i gceap, Agus faireann tú mo bhealaí go léir, Agus tugann tú aird ar rian mo chos.
Bíodh a fhios agaibh gurb é Dia a chuir san éagóir mé, Agus a dhún a líon i mo thimpeall.
Ach saorann sé an mhuintir umhal lena n‑ainnise, Agus osclaíonn a gcluasa le cruatan.
Seachain agus ná claon leis an olc, Mar sin é is cúis dáiríre le d'anró.
Bhí siad ina suí sa duifean agus sa dorchacht, i gcuibhreacha na hainnise agus an iarainn,
Bhí dola an bháis i mo thimpeall, agus pianpháis na huaighe; casadh anró agus anacair i mo threo.
Chrioslaigh téada lucht na hurchóide mé; níor dhearmad mé do dhlí.
D'fhonn a ríthe a cheangal i gcuibhreacha, agus a n‑uaisle i ngeimhleacha iarainn,
Tháinig tonnta an bháis i mo thimpeall agus scanraigh tuilte na hurchóide mé.
Bíonn cionta an urchóidigh mar ghaiste ina thimpeall, agus gabhtar é i líonta a pheaca féin.
Dhún sé na bealaí orm le clocha soghearrtha; chuir sé cor i mo bhóithre go léir.