Ach mura ndéanann siad, maraítear le faobhar claímh íad, Agus buaileann an bás iad gan choinne.
Ní bheidh aon dóchas aige go bhfillfidh sé ón dorchadas; Tá a fhios aige gurb é an claíomh is dán dó,
Déanann sé a bheo a chosaint ar an uaimh, Agus a anam a shábháil ó Sheól.
Déanann na héagráifigh ó chroí an fhearg a chothú Agus ní ghlaonn siad ag lorg cabhrach nuair a chraplann sé iad.
Staitear [pionna] a mbotha Agus faigheann siad bás d'uireasa eagna.”
Faigheann sé bás cheal smachta, agus téann sé amú le barr baoise.
ach má leanann sibh sa stailc agus sa cheannairc, is é béal an chlaímh a íosfaidh sibhse.” Tá béal an Tiarna tar éis labhairt.
Is mairg don ainbheartach, tá an t‑olc anuas air, caithfear leis de réir saothar a lámh.”
Ní bhuaileann siad le chéile mar gluaiseann gach ceann díobh feadh a chasáin féin. Réabann siad leo ar aghaidh trí lár na ndiúracán i ranganna gan briseadh.
Ach má leanann sibh oraibh le bhur gcoirpeacht, ídeofar sibh féin agus bhur rí.”