Is le barr baoise a osclaíonn Iób a bhéal, Agus le teann aineolais a labhraíonn sé chomh fadálach sin.
Faoi dheireadh d'oscail Iób a bhéal agus chuir a mhallacht ar lá a bhreithe.
Féach, nuair a osclóidh mé mo bhéal, Agus go mbeidh mo theanga ag gearradh na bhfocal de mo charball,
Nó: “Ní chuireann a fhearg pionós i bhfeidhm, Ná ní dhealraíonn sé gur eol dó ceannairc na ndaoine.”
Lean Eilíhiú air ag caint agus dúirt:
Cé hé seo atá ag dorchú mo bheartas Le focail gan stuaim gan éifeacht?
Labhair tú go mórchúiseach fúmsa, do mo mhaslú arís agus arís eile; bhí cluas orm!