Agus a dhéanann caidreamh le lucht déanta an oilc Agus a shiúlann le hurchóidigh?
An ndéanfaidh na briathra a spalpann tú daoine a chur ina dtost? An ndéanfaidh tú fonóid, gan duine do do bhréagnú?
D'urchóid a spreagann do ráite béil, Agus is gean leat teanga na gcleasaithe.
“Labhraíonn tú dála na mban baoth,” ar sé léi; “glacaimid an mhaith ó láimh Dé; nach nglacfaimid an t‑olc chomh maith?” San ainnise sin go léir níor pheacaigh Iób ó bhéal.
An gcloífidh tusa leis an seanchosán, A ghabh na hurchóidigh?
Mar nár dhúirt sé: “Saothar in aisce é Do dhuine a bheith ag iarraidh Dia a shásamh.”
Is aoibhinn don fhear nach leanann de chomhairle lucht na héagráifeachta; nach seasann i slí na bpeacach, agus nach suíonn i gcuideachta na sotalach;
Ní bhím i bhfochair lucht éithigh ná ní ghabhaim i gcomhluadar na gcluanairí.
Nuair a fheiceann tú gadaí téann tú i bpáirt leis agus gabhann tú i gcomhar le lucht adhaltranais.
A mhic, ná gabh an bealach leo, agus ná leag do chos ar a gcosán.
An té a mbíonn caidreamh aige ar dhaoine eagnaí, éiríonn sé féin eagnaí; bíodh amadáin mar chairde aige, agus beidh sé thíos leis.
Le thú a chosaint ar shlí na hurchóide, agus ar lucht na claonteanga,
Ná leag cos leat ar chosán na n‑urchóideach; ná siúl bealach na gciontach.
Ná bíodh aon dul amú oraibh: “milleann drochchomhluadar dea-bhéasa.”