“Táim gan cháim, gan pheaca; Táim ionraic, saor ó urchóid.
Dá ndéanfainn peaca, súil a choinneáil orm Agus gan mo choir a mhaitheamh dom.
Óir is eol duit nach bhfuilim urchóideach, Agus nach bhfuil aon duine le fuascailt a dhéanamh as do láimh.
Agus an ndéarfaidh tú: “Is íon é mo theagasc, Agus an bhfuilim glan i do radharc?”
Féach, dá bhféadfainn mo chúis a agairt, Tá a fhios agam gur mise a thiocfadh slán.
Cé mhéad coir agus peaca a rinne mé? Inis dom mo locht agus m'éagóir.
Bheadh mo choireanna faoi shéala i mála, Agus chuirfeá folach ar mo pheaca.
Cé nach bhfuil an lámh láidir ag roinnt liom, Agus gur íon í mo phaidir.
Cuireann sé seo uafás ar dhaoine ionraice, Agus déanann an neamhurchóideach casaoid in aghaidh an éagóraigh.
Cloíonn an fíréan lena bhealaí, Agus tagann breis nirt chun an té atá glan ó chroí.
Ach dá mbeadh eolas aige ar mo bhealaí, Dá ndéanfadh sé mé a phromhadh sa soitheach leá is mar ór a thiocfainn as.
Chuir mé an fhíréantacht umam mar bhrat; Ba gheall le caidhp agus clóca agam an ceart.
Scoir an triúr sin de bheith ag freagairt Iób mar go raibh sé cinnte go raibh sé neamhchiontach.
Dúirt tú i gclos mo chluas - Chuala mé na focail féin uait -
Dúirt Iób: “Táimse fíréanta, Ach dhiúltaigh Dia mo cheart dom.
Tá breitheamh mo chúise i bhfaltanas liom, Is tinn é mo chréacht cé nach ndearna mé coir.”
An dóigh leat gur chóir duit A rá: “Táimse fíréanta i láthair Dé”?
Cad chuige nach dtógann tú mo pheaca ar shiúl Agus mo choir a mhaitheamh dom? Óir is gearr go luífidh mé sa chré; Agus lorgóidh tú mé, ach ní bheidh mé ann chuige.
Eisean a bhascann mé [ar thráithnín,] Agus a ghonann mé, créacht ar chréacht, gan chúis.
Mé a bheith neamhchiontach - ní bheadh a fhios sin agam. Chaithfinn uaim m'anam féin.
Dá dtitfeadh tubaiste mharaitheach go tobann, Gháirfeadh sé faoi chinniúint an neamhchiontaigh.
Tagann eagla mo phianta go léir sa mhullach orm, Mar tá a fhios agam nach nglacfaidh tú liom mar neamhchiontach.
Deir tú: ‘Táimse saor ó locht, tá a fhearg iompaithe uaim.’ Agus féach anois mé ag tabhairt breithe ort mar go n‑abrann tú: ‘Níor pheacaigh mé.’
