Nílim oilte ar an mbladar Nó is gearr go gcuirfeadh mo chruthaitheoir deireadh liom.
Dála an duine a thugann cuireadh chun bia dá chairde, Agus súile a chlainne gan preab iontu,
Ní bheidh lé agam le haon duine, Ná ní bheidh mé ag bladar le fear ar bith.
Éist le mo bhriathra, a Iób, Agus tabhair cluas do m'fhocail go léir!
Fogróidh mo chroí briathra eagnaí Agus labhróidh mo bheola le lándáiríre.
“An féidir do dhuine daonna a bheith cóir i láthair Dé? An féidir do dhuine a bheith glan i láthair a chruthaitheora?
An té a cheartaíonn duine eile gheobhaidh sé níos mó fabhair ar deireadh ná fear an bhladair.
An té a thugann bladar dá chomharsa, leathann sé líon faoina chosa.
Cé atáim ag iarraidh a mhealladh chugam anois, daoine nó Dia? An daoine a shásamh is mian liom? Dá mba daoine a bhí mé ag iarraidh a shásamh, ní i mo sclábha ag Críost a bheinn.
Agus mar is eol daoibh féin, ní dhearnamar plámás libh riamh,