Is é sin an fáth a ndáilfidh mé na sluaite air agus roinnfidh sé an chreach leis na tréana, cionnas gur scaoil sé a anam leis an mbás agus gur áiríodh é ar líon na bpeacach, cé go raibh coireanna na sluaite ar iompar aige agus é ag déanamh eadrána ar son na bpeacach.”
Bíonn siad ag fiafraí dá máithreacha “Cá bhfuil an t‑arán (agus an fíon)?” agus iad ag titim mar dhaoine gonta i gcearnóga an bhaile, agus an t‑anam ag sceitheadh astu i mbaclainn a máithreacha.
D'fhreagair Hanná: “Ní amhlaidh atá agam, a mháistir,” ar sí, “ach is bean mé ar a bhfuil an-doilíos croí. Níor ól mé fíon ná deoch chrua ach bhí m'anam á dhoirteadh amach agam i láthair an Tiarna.
