“Choinnigh mé mo shúile ar an Tiarna de shíor. Tá sé ar mo dheasláimh, i dtreo nach suaithfear mé.
Óir bhí sé ina sheasamh ar dheasláimh an bhochtáin lena shábháil ó lucht a dhaortha.
Tá an Tiarna ina sheasamh ar do dheis; déanfaidh sé smionagar de ríthe lá na feirge.
Rinne tú ábhar beannachta go brách de; cuireann do láithreacht ríméad is lúcháir air.
Ní mhaireann a fhearg ach móimint na huaire; ach maireann a chineáltas ó aois go bás. Bítear ag gol san oíche agus ag gáire ar maidin.
I nDia amháin atá m'anam ar a shuaimhneas; is uaidh a thagann mo chúnamh.
Bí ar do shuaimhneas i nDia amháin, a anam liom, óir is ann atá mo dhóchas.
Mar sin féin bím i d'fhochair de shíor agus beireann tú ar dheasláimh orm.
Óir mise, an Tiarna, do Dhia, tá greim agam ar do láimh dheas; deirim leat: “Ná bíodh eagla ort, táimse ag teacht i gcabhair ort.”
Bhí siad araon fíréanta i bhfianaise Dé, ag tabhairt a saoil gan locht de réir uile aitheanta agus reachta an Tiarna.
Féach, tá an uair ag teacht, agus tá sí ann cheana féin, nuair a scaipfear sibh, gach duine chun a bhaile féin, agus fágfaidh sibh mise i m'aonar. Ach nílim i m'aonar, de bhrí go bhfuil an tAthair faram.
Tá gliondar ar mo chroí dá chionn agus tá meidhir ar mo theanga. Tá mo cholainn féin faoi shuaimhneas le dóchas,