tuigeadh dó gur mhaith é áit lonnaithe, agus gur thaitneamhach é an dúiche; chrom sé a ghualainn don ualach, agus rinneadh daor de faoi sclábhaíocht éigin.
Beidh Dán ina nathair nimhe ar an mbóthar agus ar an gcosán ina nathair adharcach, a bheireann greim ar speir an chapaill agus go dtiteann a mharcach i ndiaidh a chúil.
Ar deireadh, thiar, mar chúlgharda ar an gcampa uile, chuir bratach champa chlann Dhán chun bealaigh, faoi chóiriú catha; i gceannas ar a slua bhí Aichíeizir mac Aimíseadái;