agus chlúdaigh sí a ghéaga agus mín a mhuiníl le seithí na meannán.
An duine ba thúisce acu a saolaíodh, bhí sé rua agus é amhail is a bheadh a chorp fillte i mbrat fionnaidh; uime sin thugadar Éasau air.
Ansin thóg Ribeacá an t‑éadach is fearr a bhí sa teach aici leis an mac ba shine Éasau agus chuir iad ar Iacób an mac ba óige;
Ansin shín sí chun a mic Iacób an bia blasta agus an t‑arán a bhí ullamh aici.
Níor aithin sé é mar go raibh fionnadh ar a lámha mar lámha Éasau, agus chuir sé a bheannacht air.