Tugann sé an bua go raidhsiúil dá rí; taispeánann a bhuanghrá dá ungthach, do Dháiví agus dá chomharbaí go brách.
Is é a dúirt sé: An Tiarna mo charraig, mo dhaingean;
Seo iad briathra deireanacha Dháiví: Oracal Dháiví, mac Ieise, oracal an fhir a ardaíodh go hard, ungthach Dhia Iacóib, cantaire duanta Iosrael.
Seasfaidh do theaghlach agus do fhlaitheas i gcónaí go daingean romham agus daingneofar do ríchathaoir go deo.’ ”
Óir is tú a thugann an bua do ríthe; agus a thug tarrtháil ar Dháiví, do ghiolla.
Ar an ábhar sin tabharfaidh mé moladh duit i measc na náisiún, a Thiarna: agus canfaidh mé Salm do d'ainm;
Do stiúrthóir an chóir. Salm le Dáiví.
Is iomaí duine a deir mar gheall orm: “Níl slánú ar bith dó i nDia.”
Is álainn an cnoc é a shliabh naofa, áthas an domhain uile. Is é Cnoc Shíón de leith an tuaiscirt cathair an ArdRí.
Labhair tú tráth i bhfís á rá le do chairde naofa “Thug mé cabhair do ghaiscíoch; d'ardaigh mé fear tofa den phobal.
ach treascróidh mé a naimhde ina láthair; agus buailfidh mé lucht a fhuatha.
Leathfaidh mé a lámh os cionn na mara agus a dheaslámh os cionn na n‑aibhneacha.
Coinneoidh mé mo chineáltas go deo dó; agus seasfaidh mo chonradh go daingean leis.
Aon uair amháin a mhionnaigh mé; dar mo naofacht, nach ndéanfainn bréag le Dáiví.
deir sé leis an Tiarna: “Mo dhídean is mo dhaingean tú; mo Dhia ina bhfuil mo dhóchas.”
Ach déanfaidh don Tiarna a nDia, agus do Dháiví a rí a thógfaidh mise suas dóibh.
Ansin shéid an seachtú haingeal a thrumpa. Agus b'shiúd guthaí tréana sna flaithis á rá: “I lámh ár dTiarna agus a Chríost a tharla tiarnas an domhain agus rialóidh sé ar feadh na síoraíochta.”