Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne

- Fógraí -




2 Tiomóid 4:10 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

10 óir do thréig Démas mé tré ghrádh do’n tsaoghal láithreach so, agus atá sé imthighthe go Tesaloníca; atá Crescens imthighthe go Galátia, agus Títus go Dalmátia.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

10 Ó tá Démas, a thug grá don saol seo, i ndiaidh mo thréigean le Tesaloníca a thabhairt air féin; dʼimigh Crescens go Galátia, agus Titus go Dalmatia.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

10 Oír do thréigh Démas mé, ar dtábhairt ghrádha don tsáoghalsa a láthair, agus do imthigh sé go Tessalonica; Crescens go Galátia, Titus go Dalmátia.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

10 Mar thit Déamas i ngrá leis an saol seo, thréig sé mé agus dʼimigh leis go Teasaloinicé. Dʼimigh Créiscéas go dtí an Ghaláit agus Títeas go dtí an Dalmáit.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

10 Mar thit Déamas i ngrá leis an saol seo, thréig sé mé agus d'imigh leis go Teasaloinicé. D'imigh Créiscéas go Galait agus Títeas go Dalmait.

Féach an chaibidil Cóip




2 Tiomóid 4:10
32 Tagairtí Cros  

Agus an té adéarfas focal i n‐aghaidh Mhic an Duine, maithfear dó é; acht an té labharfas i n‐aghaidh an Spioraid Naoimh, ní maithfear dó é, ar an saoghal so, ná ar an saoghal atá le teacht.


Acht tháinig an méid seo chum críche ionnas go gcóimhlíonfaidhe scrioptúirí na bhfáidh. Annsin do thréig na deisceabhail go léis é, agus do theicheadar.


Ar an gcuma chéadna, gach duine agaibh‐se nach ndiúltann do gach a bhfuil aige, ní féidir dhó bheith ’n‐a dheisceabal agam‐sa.


Ní fhéadann aon tsearbhónta seirbhís do dhéanamh do dhá mháighistir: óir béidh fuath aige do dhuine aca, agus grádh do’n duine eile; nó claoidhfidh sé le duine aca, agus béidh droch‐mheas aige ar an duine eile. Ní féidir dhaoibh fóghnamh do Dhia agus do Mhamón.


Cuimhnighidh ar mhnaoi Loth.


Agus do chuaidh Pól agus a chomplacht ar luing ó Phafos, agus thángadar go Pergé i bPamfilia; agus d’imthigh Eoin uatha, agus d’fhill sé go h‐Iarúsalem.


Acht níor mhaith le Pól an té do thréig iad i bPamfilia, gan dul san obair leo, do thabhairt leo.


Agus do chuadar tré chrích Frigia agus Ghalácia, an Spiorad Naomh g‐á gcosc ar an mbriathar do labhairt san Áise;


Annsin, ag gabháil tré Amfipolis agus tré Apollónia dhóibh, thángadar go Tessaloníca, mar a raibh sionagóg ag na h‐Iúdachaibh:


Agus bhíodar‐san ní ba uaisle ’ná na daoine do bí i dTessaloníca, agus do ghlacadas an briathar go díoghraiseach, ag cuardach na scrioptúir gach lá d’fhéachain an raibh na neithe sin amhlaidh.


Acht nuair fuair na h‐Iúdaigh i dTessaloníca fios scéil go raibh Pól ag craobhscaoileadh briathair Dé i mBeréa, leis, tháinig siad annsin mar an gcéadna, ag gríosadh agus ag saighdeadh na ndaoine.


Agus tar a eis do tamall do chaitheamh annsin, d’imthigh sé, agus do ghluais sé ar fud réigiúin Ghalátia agus Frigia i ndiaidh a chéile, ag neartú na ndeisceabal go léir.


toisc nach bhfuaras mo bhráthair Títus: acht d’fhágas slán aca agus d’imthigheas go dtí an Mhaiceadóin.


Acht Dia, do‐bheir sólás do na daoinibh atá i n‐ísle bhrighe, thug sé sólás dúinn le teacht Títuis;


Acht buidheachas le Dia, do chuir an dúthracht céadna ’n‐bhur dtaobh i gcroidhe Thítuis.


I dtaobh Thítuis, is é mo chómhpháirtidhe agus mo chómhoibrightheoir ’n‐bhur dtaobh‐sa é: agus maidir le n‐ár mbráithribh, is iad abstail na n‐eaglais iad, glóir Chríost.


Ar mhodh gur spreagamar Títus, fá mar thosnuigh sé cheana air, go gcuirfeadh sé an grása so chum críche ionnaibh‐se, leis.


agus na bráithre uile atá im’ fhochair, chum eaglaisí Ghalátia:


Óir ní h‐iad gnóthaí Íosa Críost, acht a ngnóthaí féin, is cúram leo uile.


Óir fréamh an uile shaghais uile is eadh grádh an airgid, agus g‐á shanntú do dhaoinibh áirithe, do chuadar ar fán ó’n gcreideamh, agus is iomdha arraing le n‐ar tholladar iad féin.


Órduigh do na daoinibh go bhfuil saidhbhreas aca san tsaoghal so gan bheith árd‐aigeantach, gan a muinighin do chur as an saidhbhreas so‐ghluaiseachta, acht as Dia do‐bheir gach nidh go fial dúinn chum ár sástachta:


Is eol duit gur thréig a raibh san Áise mé; daoine dhíobh‐san is eadh Figelus agus Hermogenés.


Ag pléidhe mo chúise dhom de’n chéad uair níor chuidigh aoinneach liom, acht do thréigeadar uile mé: nár agarthar ortha é.


chum Títuis, fíor‐mhac liom ’n‐ár gcóimh‐chreideamh: Grása agus síothcháin ó Dhia an tAthair agus ó Íosa Críost ár Slánuightheoir.


Marcus, Aristarchus, Démas agus Lúcás, cómh‐oibridhthe liom.


mic mallachtan is eadh iad. Ag tréigean na slighe dírighe dhóibh, do chuadar ar seachrán, ag leanamhain luirg Bhálaam mhic Bhosóir, do chuir dúil i dtuarastal na h‐éagcóra;


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí