Biblia Todo Logo
Bíobla ar líne

- Fógraí -




1 Tiomóid 1:5 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

5 Acht is é cuspóir an teagaisc an grádh as croidhe úr‐ghlan, agus as coinsias maith, agus as creideamh neamh‐chealgach.

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua 1970 (Ó Cuinn)

5 ach is é is cuspóir dár moltaí-ne grá ó chroí glan agus ó choinsias maith agus ó chreideamh gan chluain.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

5 Oír a sé as críoch don náithne grádh ó chróidhe glan, agus ó choinnsías mhaith, agus ó chreideamh neamhfhallsa:

Féach an chaibidil Cóip

An Tiomna Nua agus Leabhar na Salm 2012

5 Níl de chuspóir ag an bhfoláireamh seo ach an grá a mhúscailt a thagann as an gcroí glan, as an gcoinsias maith agus as an gcreideamh gan chluain.

Féach an chaibidil Cóip

An Bíobla Naofa 1981

5 Níl de chuspóir ag an bhfoláireamh seo ach an grá a mhúscailt a thagann as an gcroí glan, as an gcoinsias maith agus as an gcreideamh gan chluain.

Féach an chaibidil Cóip




1 Tiomóid 1:5
43 Tagairtí Cros  

Do‐bheir an deagh‐dhuine deagh‐neithe amach as a dheagh‐stór; agus do‐bheir an droch‐dhuine droch‐neithe amach as a dhroch‐stór.


Is aoibhinn do lucht an chroidhe ghlain, mar dochífid‐sean Dia. Is aoibhinn do lucht na síothchána do dhéanamh,


agus ní dhearna sé deifridheacht ar bith idir sinne agus iad‐san ag glanadh a gcroidhe le creideamh.


Annsin, d’fhéach Pól go grinn ar an árd‐chómhairle, agus adubhairt sé, A bhráithreacha, do chaitheas mo shaoghal i bhfiadhnaise Dé le deagh‐choinsias glan go dtí an lá so.


Chuige seo is eadh atáim ag déanamh mo dhíchill, le coinsias glan gan smál do choimhéad i gcómhnaidhe i dtaobh Dé agus daoine.


Óir is é Críost foircheann na dlighe chum an uile dhuine chreideas d’fhíréanú.


Bíodh bhur ngrádh gan ceilg. Bíodh fuath agaibh do’n olc; claoidhidh leis an gceart.


Acht má bhíonn doilgheas ar do bhráthair mar gheall ar an mbiadh itheas tú, ní de réir grádha atáir‐se ag siubhal. Ná cuir i mbealach a bhasctha led’ bhiadh an duine go bhfuair Críost bás ar a shon.


Adeirim an fhírinne i gCríost, ní abraim bréag, agus mo choinsias ag déanamh fiadhnaise dhom tríd an Spiorad Naomh,


Dá labhrainn le teangthachaibh daoine agus aingeal, gan grádh bheith agam, ní fhuilim acht mar bhéadh prás ag fuaimniú, nó ciombal ag cluigíneacht.


Óir is é fáth ár maoidhmheachais, fiadhnaise ár gcóinsiais, gur i naomhthacht agus i bhfíre i bhfiadhnaise Dé d’iomcharamar sinn féin san tsaoghal, ní h‐é i ngliocas colnaidhe, acht i ngrása Dé, ’n‐bhur dtaobh‐sa go mór.


Acht is é toradh an Spioraid, grádh, aoibhneas, síothcháin, fád‐fhulang, muinntearas, maitheas, dílse,


Óir i nÍosa Críost ní fhuil fóghnamh ar bith i dtimcheall‐ghearradh ná i neamh‐thimcheall‐ghearradh acht oiread: acht amháin san gcreideamh oibrigheas tré ghrádh.


Fágaim é seo mar chúram ort, a Thimóteuis, a mhic liom, do réir na dtarngaire do rinneadh id’ thaobh roimhe seo, chum go dtroidfidh tú an cómhrac maith d’á mbárr;


ag coimheád an chreidimh agus consiais mhaith; rud atá tréigthe ag daoinibh áirithe go bhfuil long‐bhriseadh déanta de’n chreideamh aca.


ag coimheád rúindiamhaire an chreidimh i gcoinsias glan.


Do‐bheirim buidheachas le Dia, d’á ndéanaim seirbhís le coinsias glan, fá mar rinne mo shinnsir, go mbím ag síor‐chuimhneamh ort im’ urnaighthibh d’oidhche agus de ló,


ag cuimhneamh dhom ar an gcreideamh gan cluain atá ionnat, creideamh do bhí ar dtús id’ shean‐mháthair Lóis, agus id’ mháthair Eúnice; agus atá, mar táim cinnte dhe, ionnat‐sa, leis.


Acht seachain ainmhianta na h‐óige, agus lean de’n fhíréantacht, de’n chreideamh, de’n ghrádh, de’n tsíothcháin, i n‐éinfheacht leis na daoinibh ghlaodhas ar an Tighearna as croidhe úr‐ghlan.


Is glan gach nidh do’n dream atá glan: acht ní glan éinnidh do’n dream neamh‐ghlan, díchreidmheach; acht atá fiú a n‐aigne féin agus a gcoinsias truaillighthe.


druidimís i bhfoigseacht dó, le fírinne croidhe, agus an creideamh daingnighthe ’n‐ár n‐aigne, agus ár gcroidheacha glanta ó dhroch‐choinsias, agus ár gcorp nighte le fíor‐uisce:


Guidhidh orainne: óir creidimíd go bhfuil coinsias glan againn, agus a fhonn orainn maireachtain go cneasta ar gach slighe.


nach mó go mór dhéanfas fuil Chríost, an té d’íodhbair é féin gan smál do Dhia, tríd an Spiorad síorraidhe, bhur gcoinsias do ghlanadh ó ghníomharthaibh marbha chum seirbhís do dhéanamh do’n Dia síorraidhe?


Druididh le Dia, agus druidfidh seisean libh. Nighidh bhur lámha, a pheacacha, agus glanaidh bhur gcroidheacha go h‐iomlán, a lucht an dá chómhairle.


Ó thárla bhur n‐anmanna bheith glanta ag umhlú do’n fhírinne dhaoibh, chum fíor‐ghrádh na mbráthar do chothú, tabhraidh grádh ó chroidhe go dúthrachtach d’á chéile:


acht a dhéanamh go ciúin, ómósach, agus coinsias maith bheith agaibh; ionnas, nuair labhartar ’n‐bhur n‐aghaidh, go gcuirfear náire ortha‐san mhasluigheas bhur ndeaghiomchar i gCríost.


Is é a shamhail sin an baiste shlánuigheas sinne anois, ní h‐é glanadh salachair an chuirp, acht freagairt deagh‐choinsiais do Dhia, tré aiséirghe Íosa Críost;


Thar gach nidh eile bíodh dian‐ghrádh agaibh d’á chéile: óir cuireann an grád clúdach ar a lán mór peacaidhe.


agus diadhacht le foidhne; agus grádh bráthardha le diadhacht; agus caon‐charthannacht le grádh bráthardha.


Air seo is eadh aithnightear clann Dé agus clann an diabhail: an té nach gcleachtann fíréantacht, ní duine le Dia eisean ná an té nach dtugann grádh d’á bhráthair.


Agus is í a aithne, creideamhain i n‐ainm a Mhic Íosa Críost, agus grádh do thabhairt d’á chéile, do réir na h‐aithne thug sé dhúinn.


Agus gach aoinneach go bhfuil an dóchas so ann glanann sé é féin, fá mar tá seisean glan.


Lean orainn:

Fógraí


Fógraí