Íseáia 40:7 - An Bíobla Naofa 1981

⁷ Feonn an féar, tréigeann an bláth, nuair a shéideann anáil an Tiarna orthu. (Is ea, is é an pobal an féar.)

An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

⁷ Críonuidh an féur, searguidh an bláth: do bhrígh go séidionn spiorad an TIGHEARNA air: go deibhin is feur na daoine.

Íseáia 40:7 Tagairtí Cros

Iób 14:2

A eascrann mar bhláth agus a fheonn, Agus a imíonn mar scáil gan fanacht -

Iób 4:9

Scriosann anáil Dé iad, Agus milleann racht dá fhearg iad.

Iób 41:21

Is cuma leis bata nó giolcach, Agus gáireann sé faoi fhead na bunsaí.

Salm 102:4

Óir tá mo laethanta ag leá amhail deatach; tá mo chnámha ar loscadh amhail tine.

Salm 103:15

Is cosúil ré an duine le féar; bláthaíonn sé amhail bláth an mhachaire.

Salm 103:16

Téann sé ar ceal le leoithne gaoithe, agus ní fios dá ionad féin é feasta.

Salm 90:5

Sciobann tú chun siúil iad amhail aisling, nó mar fhéar úrghlas na maidine.

Salm 90:6

Eascraíonn sé ar maidin agus bláthaíonn sé baintear é agus feonn sé um thráthnóna.

Íseáia 11:4

Ach déanann sé cóir agus ceart do na dealbha agus tugann breithiúnas cothrom i leith dearóile na tíre. Bata is ea a bhriathar a bhuaileann an t‑anduine, agus gaoth an fhocail uaidh, maraíonn sé an t‑urchóideach.

Íseáia 37:27

Bhí a lucht cónaithe gan lúth na lámh, lán uafáis agus scéine, ar nós lusra na mbánta agus na scratha glasa, féar bharr na dtithe agus na ngort á sheargadh ag an gaoth anoir.

Íseáia 40:24

Ní luaithe beangán nó síol uathu i dtalamh, ní luaithe fréamh curtha síos ag a ngas ná séideann sé orthu. Seargann siad ar an toirt agus tugann an stoirm ar shiúl iad ar nós coinlín.

Íseáia 51:12

Mise mé féin, is mé a thugann sólás duit. Cé hé tusa go bhfuil eagla ort roimh an duine, an duine ar dual dó an bás, an duine seo nach buaine é ná an féar?

Hag 1:9

Bhí sibh ag súil le mórán, ach is amhlaidh nach bhfuair sibh ach an beagán; nuair a thug sibh an fómhar isteach shéid mise air. Cén fáth sin, a deir Tiarna na Slua? De bhrí go bhfuil mo theachsa ina fhothrach fad a bhíonn gach uile dhuine agaibhse ag déanamh cúraim dá theach féin.

Séamas 1:10

agus an fear saibhir de bhrí gur íslíodh é mar rachaidh sé ar ceal ar nós bhláth an fhéir.

Séamas 1:11

Mar bíonn teas loiscneach sa ghrian nuair a éiríonn sí agus seargann sí an féar; titeann a bhláth agus téann a mhaise in éag. Sé an dála céanna ag an bhfear saibhir é, rachaidh sé in éag i lár a chúraimí.