Séamas 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Cad as na cogaidhe agus na catha éirigheas eadraibh? Nach as so thig siad, as bhur n‐ainmhiantaibh bhíos ag troid le chéile ’n‐bhur mballaibh beathadh?

² Bíonn andúil agaibh, agus gan nidh agaibh d’á bárr: bíonn sibh ag marbhadh, agus bíonn éada oraibh, agus ní fhéadann sibh rud d’fhágháil: bíonn sibh ag cómhrac agus ag troid, agus ní bhíonn rud agaibh, de thoisc nach n‐iarrann sibh.

³ Iarrann sibh, agus ní fhaghann sibh, de bhrigh go n‐iarrann sibh go h‐olc, chum bhur n‐ainmhianta do shásamh.

⁴ A mhná adhaltrannacha, nach eol daoibh gur náimhdeachas i n‐aghaidh Dé cáirdeas an tsaoghail seo? Uime sin, cibé duine gur mian leis bheith ’n‐a charaid do’n tsaoghal so, do‐ghní sé námha Dé dhe féin.

⁵ Nó an measann sibh gur díomhaoin labhras an scrioptúir, Is le h‐éad shanntuigheas sé an spiorad do chuir sé ’n‐a chómhnaidhe ionnainn?

⁶ Acht is móide do‐bheir sé grása: uime sin adeir se, Cuireann Dia i gcoinnibh na n‐uaibhreach, acht do‐bheir sé grása do na h‐umhlaibh.

⁷ Umhluighidh do Dhia, d’á bhrigh sin; acht cuiridh i n‐aghaidh an diabhail, agus teichfidh sé uaibh.

⁸ Druididh le Dia, agus druidfidh seisean libh. Nighidh bhur lámha, a pheacacha, agus glanaidh bhur gcroidheacha go h‐iomlán, a lucht an dá chómhairle.

⁹ Bidhidh ag éagcaoineadh, agus ag déanamh bróin, agus ag gol: athruightear bhur ngáiridhe ’n‐a bhrón, agus bhur luthgháir ’n‐a gruaim.

¹⁰ Déanaidh sibh féin d’uirísliú i bhfiadhnaise an Tighearna, agus árdóchaidh sé sibh.

¹¹ Ná cáinidh a chéile, a bhráithre. An té cháineas a bhráthair, nó do‐bheir breith ar a bhráthair, cáineann sé an dlighe agus do‐bheir sé breith ar an dlighe: acht má bheireann tú breith ar an dlighe, ní duine umhluigheas do’n dlighe thú, acht is breitheamh thú.

¹² Atá aon dligheadóir agus aon bhreitheamh amháin ann, go bhfuil ar chumas dó saoradh agus daoradh: cia thusa do‐bheir breith ar do chómharsain?

¹³ Féacaidh i leith, sibh‐se adeir, Rachaimíd indiu nó i mbárach isteach ’n‐a leithéid sin de chathair, agus caithfimíd bliadhain innti, agus déanfaimíd tráchtáil, agus gheobhaimíd brabach:

¹⁴ agus gan a fhios agaibh créad atá i ndán daoibh i mbárach. Óir cad é bhur saoghal? Is scamall sibh, bhíos le feicsin ar feadh tamaill, agus théid as annsin.

¹⁵ Is é rud ba cheart daoibh a rádh ’n‐a ionad sin, Le toil Dé, agus sinn beo, déanfaimíd so nó súd.

¹⁶ Acht anois do‐ghní sibh mórdháil ’n‐bhur smaointibh uaibhreacha: droch‐nidh is eadh maoidhmheachas d’á leithéid sin.

¹⁷ D’á bhrigh sin, an té gur ab eol dó deigh‐ghníomh do dhéanamh, agus nach ndéanann é, is peacadh dhó é.