Séamas 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ná bíodh mórchuid díbh ’n‐bhur lucht teagaisc, a bhráithre, agus a fhios agaibh gur troime‐de an breitheamhnas gheobhaimíd d’á bhárr.

² Óir is iomdha tuisleadh do‐gheibh gach duine againn. Má tá aoinneach nach dtuisligheann i mbriathraibh béil, duine lán‐fhoirbhthe is eadh é, duine go bhfuil ar chumas dó srian do chur le n‐a cholainn ar fad.

³ Má chuirimíd srianta isteach i mbéal na gcapall, chum go ngéillidís dúinn, tionntuighmíd a gcorp uile thart, chómh maith.

⁴ Mar an gcéadna do na longaibh, agus iad chómh mór sin, d’á dtiomáint rómpa ag gaothaibh garbha, tiontuightear iad le stiúir an‐bhigh, do réir tola an stiúrthóra.

⁵ Is amhlaidh do’n teangain, ball an‐bheag is eadh í, agus bíonn eachtraí móra d’á maoidheamh aici. Féach an méid connaidh faduightear le teinidh bhig.

⁶ Agus is teine an teanga: domhan na h‐éagcóra atá suidhte i measc ár mball is eadh an teanga, ag salú an chuirp ar fad, agus ag cur cúrsa ár saoghail tré theinidh, agus í d’á lasadh féin ó ifreann.

⁷ Óir gach cineál ainmhidhe agus éin, feithidí snámhghaile agus feithidí mara, ceannsuightear iad, agus do‐rinneadh ceannsa iad leis an nádúir dhaonna:

⁸ acht sáruigheann sé ar an duine an teanga do cheannsú; is adhbhar urchóide gan smacht í,

⁹ lán de nimh mharbhthaigh. Is léi‐se bheannuighmíd an Tighearna, ár nAthair: agus is léi mhalluighmíd daoine atá déanta i gcosamhlacht Dé:

¹⁰ tagann beannú agus mallú amach as béal amháin. A bhráithre, ní fhuil sé ceart sin do bheith amhlaidh.

¹¹ An ndéanann tobar fíor‐uisce agus uisce searbh do scardadh amach as aon fhoscailt amháin?

¹² An bhféadann crann fige, a bhráithre, caora crainn ola do thabhairt, nó crann fineamhna figí do thabhairt? Ní fhéadann, agus ní mó fhéadas uisce guirt fíor‐uisce do thabhairt.

¹³ Cia h‐é an duine agaibh atá eagnaidhe, tuigseanach? Taisbeánadh sé a ghníomhartha le n‐a dheagh‐iomchar saoghalta, le caoin‐spiorad na h‐eagna.

¹⁴ Acht má bhíonn searbh‐éada agus mian aighnis ’n‐bhur gcroidhe, ná bidhidh ag maoidheamh as, agus ná bidhidh ag labhairt bréige i n‐aghaidh na fírinne.

¹⁵ Ní h‐í seo an eagnaidheacht thig anuas, acht atá sí talmhaidhe, colnaidhe, deamhnaidhe.

¹⁶ Óir san áit ’n‐a bhfuil éada agus aighneas is ann bhíos achrann agus gach droch‐ghníomh.

¹⁷ Acht an eagnaidheacht atá ó neamh anuas, i gcéadóir atá sí glan‐úr, síothchánta, leis sin, ceannsa, so‐chómhairleach, gan cealg, gan fimíneacht.

¹⁸ Agus is iad lucht déanta na síothchána chuireas go síothchánta an síol as a dtig an fhíréantacht.