Séamas 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ A bhráithre, cothuighidh creideamh ár dTighearna ghlórmhair Íosa Críost gan meas bheith agaibh ar phearsain duine seachas a chéile.

² Óir má thagann fear isteach ’n‐bhur sionagóig, agus éadaighe breaghtha air, agus má thagann isteach, leis, duine bocht agus droch‐éadaighe air;

³ agus má thugann sibh ómós do’n té ar a bhfuil na h‐éadaighe breaghtha, go n‐abrann sibh leis, Suidh‐se annso i n‐áit na h‐onóra; agus go n‐abrann sibh leis an duine bocht, Seasuigh‐se annsin thall, nó suidh annso fá stól mo chos:

⁴ nach mbíonn leith‐cheal d’á dhéanamh agaibh ’n‐bhur h‐intinn féin, agus nach mbíonn sibh ’n‐bhur mbreitheamhnaibh drochrúnacha?

⁵ Éistidh, a bhráithre ionmhaine, nár thóg Dia bochta an tsaoghail chum bheith saidhbhir fá chreideamh agus chum bheith ’n‐a oidhribh de’n ríoghacht atá geallta aige do na daoinibh ghrádhuigheas é?

⁶ Acht is amhlaidh thugabhar easonóir do’n duine bocht. Nach iad na daoine saidhbhre do‐gní leathtrom oraibh, agus nach iad féin tharraingeas isteach i dtigh na cúirte sibh?

⁷ Nach iad do‐bheir masla do’n ainm uasal as a n‐ainmnightear sibh?

⁸ Acht má chóimhlíonann sibh an dlighe ríoghdha do réir na scrioptúra, Grádhóchair do chómharsa mar thú féin, atá sibh ag déanamh go maith:

⁹ acht má thugann sibh meas do phearsain duine seachas a chéile, atá peacadh d’á dhéanamh agaibh, agus atá sibh daortha mar chionntaigh do réir an dlighe.

¹⁰ Óir cibé duine chóimhlíonas an dlighe uile, agus go gcliseann air aithne amháin de do choimheád, atá sé cionntach ionnta go léir.

¹¹ Óir an té adubhairt, Ná déan adhaltrannas, adubhairt sé leis, Ná déan marbhadh. Anois, bíodh nach ndéanann tú adhaltrannas, acht go ndéanann tú dún‐mharbhadh, is cionntach i n‐aghaidh na dlighe thú.

¹² Labhraidh agus déanaidh gníomh mar dhaoine go dtiubharfar breitheamhnas ortha do réir dlighe na saoirse.

¹³ Óir breitheamhnas gan trócaire is eadh gheobhas an té nach ndearna trócaire: buadhann an trócaire ar an mbreitheamhnas.

¹⁴ Cia an tairbhe, a bhráithre, do’n duine adeir go bhfuil creideamh aige, gan gníomhartha bheith aige, leis? an bhféadann an creideamh sin a shlánú?

¹⁵ Má bhíonn bráthair nó siúr lomnocht, agus i n‐uireasbhaidh an bhidh laetheamhail,

¹⁶ agus go n‐abróchadh duine agaibh leo, Imthighidh i síothcháin, déanaidh bhur ngoradh féin, agus bíodh bhur sáith agaibh; gan na neithe atá riachtanach do’n cholainn do thabhairt dóibh; cia an tairbhe é sin?

¹⁷ Is mar sin do’n chreideamh atá gan gníomharthaibh, atá sé marbh ann féin.

¹⁸ Acht déarfaidh duine éigin, Atá creideamh agat‐sa, agus atá gníomhartha agam‐sa: taisbeán do chreideamh dhom i n‐éagmais do ghníomhartha, agus taisbeánfad‐sa mo chreideamh dhuit‐se lem’ ghníomhartháibh.

¹⁹ Creideann tusa nach bhfuil acht aon Dia amháin ann; is maith do‐ghní tú; creideann na deamhain féin é, leis, agus bíonn baill‐chrith ortha.

²⁰ Acht, a dhuine dichéillidhe, an toil leat a fhoghlaim gur nidh gan éifeacht an creideamh gan gníomhartha?

²¹ Nach le gníomharthaibh do fíréanuigheadh ár n‐athair Abracham, agus é ag íodhbairt a mhic Íosóg ar an altóir?

²² Nach léir duit go raibh an creideamh ag cómh‐oibriú le n‐a ghníomharthaibh, agus gur tré ghníomharthaibh do foirbhigheadh a chreideamh?

²³ Agus do chóimhlíonadh an scrioptúir, Agus do chreid Abracham i nDia, agus do h‐áirmheadh dhó é mar fhíréantacht; agus do glaodhadh cara le Dia air.

²⁴ Do‐chí sibh go bhfíréanuightear an duine, ní h‐é le creideamh amháin, acht le gníomharthaibh.

²⁵ Ar an gcuma chéadna, nach le gníomharthaibh do fíréanuigheadh Rachab méirdreach, gur ghlac sí na teachtairí chúichi, agus gur scaoil sí uaithi iad bealach eile?

²⁶ Óir fá mar tá an corp marbh gan an t‐anam bheith ann, ar an gcuma chéadna, rud marbh is eadh creideamh gan gníomhartha.