Gníomhartha 8 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Agus d’éirigh géir‐leanmhain mhór an lá sin i gcoinnibh na h‐eaglaise do bhí i nIarúsalem; agus do scaipeadh iad uile ar fud réigiúin Iúdaea agus Shamária, acht amháin na h‐abstail.

² Agus d’adhlaic daoine cráibhtheacha Stiofán, agus do chaoineadar é go h‐árd‐ghlórach.

³ Acht do bhí Saul ag slad na h‐eaglaise, ag dul isteach ins gach aon tigh, ag tarraing fear agus ban amach agus g‐á gcur i bpríosún.

⁴ Acht an méid díobh do scaipeadh d’imthigh siad rómpa ag craobhscaoileadh an bhriathair.

⁵ Agus do chuaidh Pilib síos go cathair Shamária, agus d’fhógair sé Críost dóibh annsin.

⁶ Agus thug na sluaighte aire d’aon toil do’n méid adubhairt Pilib, nuair d’éisteadar leis, agus do chonnacadar na cómharthaí do‐rinne sé.

⁷ Óir do bhí mórán daoine as a dtáinig spioraidí neamh‐ghlana amach, ag éigheamh go h‐árd: agus do leigheasadh mórán go raibh pairilis ortha, agus do bhí ’n‐a máirtíneachaibh.

⁸ Agus bha mhór an t‐áthás do bhí san gcathair sin.

⁹ Acht do bhí fear amháin, darbh ainm Síomón, do bhí ag cleachtadh draoidheachta, agus ag mealladh muinntire Samária ar feadh tamaill roimhe sin, g‐á rádh gur dhuine mór éigin é féin:

¹⁰ thug na daoine go léir, beag agus mór, aire dhó, g‐á rádh, Cumhacht Dé an fear so an chumhacht ar a dtugtar Mór.

¹¹ Agus ba é fáth fá thugadar aire dhó, gur chuir sé iongnadh mór ortha le tamall fada le n‐a chuid draoidheachta.

¹² Acht nuair do chreideadar Pilib agus é ag craobhscaoileadh i dtaobh ríoghachta Dé agus ainme Íosa Críost, do baisteadh iad, idir fhearaibh agus mhnáibh.

¹³ Agus do chreid Síomón féin: agus iar n‐a bhaisteadh, d’fhan sé i bhfochair Philib; agus nuair do chonnaic sé cómharthaí agus míorbhailtí móra d’a ndéanamh, bhí iongnadh mór air.

¹⁴ Nuair d’airigh na h‐abstail do bhí i nIarúsalem go raibh Samária tar éis briathar Dé go ghlacadh, do chuireadar chuca Peadar agus Eoin:

¹⁵ agus nuair tháinig siad‐san, do ghuidheadar ar a son, go bhfaighidís an Spiorad Naomh:

¹⁶ óir go dtí sin níor thuirling sé ar duine aca: ní dearnadh acht iad do bhaisteadh i n‐ainm an Tighearna Íosa.

¹⁷ Annsin do chuireadar a lámha ortha, agus do ghlacadar an Spiorad Naomh.

¹⁸ Nuair thug Síomón fá deara gur tré lámha na n‐abstal d’á gcur ortha tugadh an Spiorad Naomh, do thairg sé airgead dóibh,

¹⁹ g‐á rádh, Tabhraidh dhamh‐sa an chumhacht sin, leis, go bhfaigheadh an té go gcuirfead mo lámh air an Spiorad Naomh.

²⁰ Acht adubhairt Peadar leis, Scrios ar do chuid airgid agus ort féin, toisc gur cheapais go bhféadfá saor‐thabhartas Dé d’fhágháil ar airgead.

²¹ Ní fhuil baint ná páirt agat leis an ngnó so: óir ní fhuil do chroidhe ceart i láthair Dé.

²² Déan aithrighe, d’á bhrigh sin, san gcuirptheacht so agat, agus cuir guidhe chum Dé, le súil go maithfidhe dhuit smaoineadh do chroidhe.

²³ Óir is léir dhom go bhfuilir i ndomblas seirbhthin agus i ngreim an uilc.

²⁴ Agus d’fhreagair Síomón agus adubhairt, Guidhidh‐se chum Dé ar mo shon, ionnas nach dtiocfadh orm éinnidh de’n méid atá ráidhte agaibh.

²⁵ Annsin, tar a éis dóibh fiadhnaise do thabhairt agus briathar an Tighearna do labhairt, d’fhilleadar go h‐Iarúsalem, agus do chraobhscaoileadar an soiscéal ’n‐a lán de bhailtibh beaga na Samáritánach.

²⁶ Acht do labhair aingeal an Tighearna le Pilib, g‐á rádh, Éirigh, agus imthigh ó dheas fá dhéin an bhealaigh sheolas síos ó Iarúsalem go Gása: fásach atá ann.

²⁷ Agus d’éirigh sé agus d’imthigh: agus féach, fear ó Étiópia, coillteánach réimeamhail fá Chandácé, bainríoghain na nÉtiópach, do bhí i mbun a ciste go léir, tháinig sé go h‐Iarúsalem chum adhradh do dhéanamh ann;

²⁸ agus do bhí sé ag filleadh ar ais agus é ’n‐a shuidhe ’n‐a charbad ag léigheadh Ésáias fáidh.

²⁹ Agus adubhairt an Spiorad le Pilib, Druid i n‐aice leis, agus téigh san gcarbad sin.

³⁰ Agus do rith Pilib chuige, agus d’airigh sé é ag léigheadh Ésáias fáidh, agus adubhairt sé, An dtuigeann tú an méid atá agat d’á léigheadh?

³¹ Agus adubhairt seisean, Cionnas is féidir liom a thuigsin, gan duine éigin bheith ann le n‐a mhíniú dhom? Agus d’iarr sé ar Philib teacht aníos agus suidhe ’n‐a aice.

³² Agus is é seo an chuid de’n scrioptúir do bhí aige d’a léigheadh, Do treoruigheadh é amhail caora chum báis; Agus amhail uan n‐a thost i láthair a lomaire, Níor fhoscail sé a bhéal:

³³ I n‐umhlacht do séanadh a bhreitheamhnas air: Cia fhoillseochas a gheinealach? Óir scriostar a shaoghal de’n talamh.

³⁴ Agus d’fhreagair an coillteánach agus adubhairt sé le Pilib, Athchuinghim ort, cia air go labhrann an fáidh é seo? an air féin, nó ar duine éigin eile?

³⁵ Agus d’fhoscail Pilib a bhéal, agus ag tosnú dhó ó’n scrioptúir sin, d’innis sé i dtaobh Íosa dhó.

³⁶ Agus san tslighe dhóibh, thángadar mar a raibh uisce; agus adubhairt an coillteánach, Féach, an t‐uisce; Créad atá ag cur coisc lem’ bhaisteadh?

³⁸ Agus d’órduigh sé an carbad do chur ’n‐a stad: agus do chuadar beirt, Pilib agus an coillteánach, síos isteach san uisce; agus do bhaist sé é.

³⁹ Agus nuair thángadar aníos as an uisce, d’fhuaduigh Spiorad an Tighearna Pilib; agus ní fhaca an coillteánach as sin amach é, óir d’imthigh sé ar a bhóthar agus árd‐áthas air.

⁴⁰ Acht fríth Pilib i nAsótos: agus ag gluaiseacht tríd na bailtibh dhó, do chraobhscaoil sé an soiscéal dóibh go léir, nó go dtáinig sé go Céasaria.