Filipigh 2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Uime sin, má tá aon fhortacht i gCríost, má tá aon tsólás san ngrádh, má tá aon chumann san Spiorad, má tá truagh nó trócaire ar bith ann, déanaidh‐se mo gháirdeachas do chóimhlíonadh,

² agus bidhidh ar aon aigne, ar aon ghrádh, ar aon toil, ar aon mheon amháin;

³ gan éinnidh do dhéanamh tré mhian conspóide nó baothghlóire, acht le h‐umhlacht aigne measadh gach aoinneach gur fearr an duine eile ’ná é féin.

⁴ Nár ab é a leas féin amháin bhéas mar chúram ar aon duine agaibh, acht bíodh gach duine agaibh ag féachain chum leasa daoine eile, leis.

⁵ Bíodh an dearcadh agaibh do bhí ag Íosa Críost:

⁶ an té dob’ ionann le Dia féin ’n‐a chló, acht nár shamhluigh dhó féin bheith ar aon chéim le Dia, mar bhéadh sin ’n‐a chraoibh le breith,

⁷ acht do lom é féin, agus do ghlac cuma seirbhísigh chuige féin, agus tháinig sé ar an saoghal i gcosamhlacht duine; agus do nochtadh é i riocht duine;

⁸ agus i riocht duine dhó, d’uirísligh sé é féin, agus do bhí sé umhal go dtí an bás, go bás na croise féin.

⁹ Ar an adhbhar sin d’árduigh Dia go mór é, agus thug sé dhó an t‐ainm atá os cionn gach ainme eile;

¹⁰ chum go bhfeacfadh gach glún i n‐ainm Íosa,

¹¹ ar neamh, ar talamh, nó fá thalamh, agus go n‐admhóchadh teanga gach duine gur Tighearna Íosa Críost, chum glóire Dé an tAthair.

¹² D’á bhrigh sin, a bhráithre ionmhaine, mar bhí sibh umhal i gcómhnaidhe, ní h‐é amháin im’ láthair‐se, acht go mórmhór ar mbeith as láthair dom, saothruighidh amach bhur slánughadh féin le h‐eagla agus le criothnú;

¹³ óir is é Dia do‐bheir daoibh an toil agus an éifeacht mar is mian leis féin.

¹⁴ Déanaidh gach nidh gan ceasnú, gan aighneas;

¹⁵ chum go mbéidh sibh gan locht, gan aineamh, ’n‐bhur gclainn Dé gan smál i lár cinidh chaim, chuirpthigh, go bhfuil sibh ’n‐a measc amhail soillsí san tsaoghal,

¹⁶ ag nochtadh briathair na beathadh, chum go mbéidh adhbhar maoidhmheachais agam i ló Chríost, de chionn nár ritheas agus nár shaothruigheas i n‐aisce.

¹⁷ ’Seadh, agus má doirtthear mé mar ofráil dighe os cionn íodhbairte agus seirbhíse bhur gcreidimh, do‐ghním gáirdeachas, agus do‐ghním bród i n‐éinfheacht libh‐se go léir:

¹⁸ agus ar an gcuma chéadna, déanaidh‐se gáirdeachas agus bród i n‐éinfheacht liom.

¹⁹ Acht atá súil agam san Tighearna Íosa go gcuirfead Timóteus chugaibh gan mhoill, chum go mbéidh sólás croidhe agam féin nuair bhéas a fhios agam cionnas mar tá an saoghal agaibh.

²⁰ Óir ní fhuil duine agam atá ar aon intinn leisean, fear chuireas dúil ó chroidhe ’n‐bhur leas.

²¹ Óir ní h‐iad gnóthaí Íosa Críost, acht a ngnóthaí féin, is cúram leo uile.

²² Acht atá a fhios agaibh cionnas chruthuigh sé, gur shaothruigh sé mar aon liom‐sa i ngnó an tsoiscéil, mar dhéanfadh mac i n‐éinfheacht le n‐a athair.

²³ Atá súil agam go gcuirfead chugaibh eisean chómh luath agus bhéas a fhios agam cad is cor dom:

²⁴ acht atá súil san Tighearna agam go dtiocfad féin chugaibh go luath.

²⁵ Acht do cheapas gur riachtanach Epafróditus, bráthair, agus chómh‐oibridhe, agus cómhshaighdiúir liom, agus bhur dteachtaire‐se, agus an fear d’fhóir orm i n‐am mo ghátair, do chur chugaibh:

²⁶ óir ba mhian leis go mór sibh‐se go léir d’fheicsin, agus do bhí sé an‐bhuaidheartha toisc go gcuala sibh go raibh sé tinn:

²⁷ agus go deimhin bhí sé tinn i riocht báis; acht do rinne Dia trócaire air, agus ní h‐airsean amháin, acht orm‐sa, leis, chum nach mbéadh doilgheas os cionn doilgheasa orm.

²⁸ Uime sin ba mhóide mo dhúthracht a chur chugaibh go mbéidh luthgháir oraibh nuair chífeas sibh arís é, agus go mba lughade mo dhoilgheas é.

²⁹ Glacaidh chugaibh é, mar sin, le lán‐gháirdeachas san Tighearna, agus tabhraidh ómós d’á leithéidibh sin:

³⁰ toisc go ndeachaidh sé i ngar do’n bhás ar son gnó Chríost, ag cur a anma i mbaoghal báis d’iarraidh a raibh i n‐easnamh ar bhur seirbhís damh‐sa do sholáthar.