Eoin 7 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ I n‐a dhiaidh sin do ghluais Íosa ar fud na Galilé: óir níorbh áil leis siubhal i nIúdaea, toisc go raibh na h‐Iúdaigh ag iarraidh a chur chum báis.

² Agus do bhí féile na nIúdach, féile na mboth, i bhfogas.

³ D’á bhrigh sin adubhairt a bhráithre leis, Fág an áit seo, agus imthigh go h‐Iúdaea, chum go bhfeicfidh do dheisceabail na gníomhartha do‐ghní tú, chómh maith.

⁴ Óir ní oibrigheann aon duine fá cheilt, agus é ag iarraidh é féin do nochtadh go poiblidhe. Má ghníonn tú na neithe seo, taisbeán thú féin do’n tsaoghal.

⁵ Óir níor chreid a bhráithre féin ann.

⁶ Uime sin adubhairt Íosa leo, Ní tháinig m’uair‐se fós; acht atá bhúr n‐uair‐se ann i gcómhnaidhe.

⁷ Ní fhéadann an saoghal fuath do thabhairt daoibh‐se; acht atá fuath aige dhamh‐sa, de bhrigh go dtugaim fiadhnaise ’n‐a thaobh go bhfuil a ghníomhartha go h‐olc.

⁸ Téighidh‐se suas chum na féile: ní fhuilim‐se ag dul chum na féile seo fós; óir ní tháinig m’uair fós.

⁹ Agus nuair adubhairt sé an méid sin leo, d’fhan sé sa nGalilé.

¹⁰ Acht nuair bhí a bhráithre imthighthe suas chum na féile, do chuaidh sé féin suas mar an gcéadna, acht ní dheachaidh go poiblidhe, acht mar bhéadh sé ag dul i ngan fhios.

¹¹ Agus do bhí na h‐Iúdaigh ar a lorg ag an bhféile, agus adubhradar, Cá bhfuil sé?

¹² Agus do bhí conspóid i measc na ndaoine ’n‐a thaobh: adubhairt cuid aca, Is fear maith é; adubhairt cuid eile, Ní h‐eadh, acht ag mealladh na ndaoine atá sé.

¹³ Acht ar eagla na nIúdach níor labhair aoinneach go foscailte ’n‐a thaobh.

¹⁴ Acht nuair bhí a leath de’n fhéile thart, do chuaidh Íosa suas go dtí an teampall, agus do‐rinne sé teagasc.

¹⁵ Agus do bhí iongnadh ar na h‐Iúdachaibh, agus adubhradar, Cionnas fuair an fear so léigheann agus nár fhoghlaim sé riamh?

¹⁶ D’fhreagair Íosa iad, agus adubhairt sé, Ní liom féin mo theagasc‐sa, acht leis an té do chuir uaidh mé.

¹⁷ Cibé duine gur mian leis a thoil‐sean do dhéanamh, tuigfidh sé i dtaobh an teagaisc, an ó Dhia labhraim, nó uaim féin.

¹⁸ An té labhras uaidh féin, is í a ghlóir féin loirgeas sé; acht an té loirgeas glóir an té do chuir uaidh é, ata seisean fírinneach, agus ní fhuil mí‐chneastacht ann.

¹⁹ Nach dtug Maois an reacht daoibh, agus gan duine agaibh ag cóimhlíonadh an reachta? Cad chuige dhaoibh bheith ag iarraidh mise do mharbhadh?

²⁰ D’fhreagair an sluagh agus adubhradar, Deamhan atá ionnat: cia atá ag iarraidh thú do mharbhadh?

²¹ D’fhreagair Íosa agus adubhairt sé leo, Do‐rinneas gníomh amháin, agus atá iongnadh oraibh uile.

²² Uime sin thug Maois an timcheall‐ghearradh dhaoibh (ní h‐é gur ó Mhaois tháinig sé, acht ó n‐bhúr sinnsearaibh); agus do‐ghní sibh‐se timcheall‐ghearradh ar dhuine sa tsabóid.

²³ Má ghnítear timcheall‐ghearradh ar dhuine sa tsabóid, chum nach mbrisfidhe reacht Mhaoise, an bhfuil olc agaibh damh‐sa, de chionn gur leigheasas duine go h‐iomlán sa tsabóid?

²⁴ Ná beiridh breith de réir na súile, acht beiridh breith cheart.

²⁵ Agus do bhí dream de mhuinntir Iarúsalem adubhairt, Nach é seo an duine go bhfuil siad ag iarraidh a mharbhadh?

²⁶ Agus féach, atá sé ag labhairt go poiblidhe, agus ní abrann siad éinnidh leis. An bhfuil a fhios go fíor ag na h‐uachtaránaibh gur ab é an Críost é?

²⁷ Acht atá aithne againne ar an bhfear so, agus atá a fhios againn cá h‐as dó.

²⁸ Annsin do ghlaodh Íosa ós árd, agus é ag teagasc sa teampall, g‐á rádh, Atá aithne agaibh orm‐sa, agus atá a fhios agaibh cá h‐as dom; agus ní uaim féin tháinig mé, acht an té do chuir uaidh mé atá sé fíor, an té nach bhfuil aithne agaibh‐se air.

²⁹ Atá aithne agam‐sa air; óir is uaidh‐sean mé, agus is é féin do chuir uaidh mé.

³⁰ Annsin do shanntuigheadar breith air: acht níor chuir aon duine lámh ann, óir ní raibh a uair tagtha fós.

³¹ Acht do bhí a lán de’n tsluagh do chreid ann; agus adubhradar, Nuair thiocfas an Críost, an ndéanfaidh sé níos mó míorbhailtí ’ná do‐rinne an duine seo?

³² Do‐chuala na Fairisínigh an sluagh ag conspóideacht ’n‐a thaobh ar an gcuma sin; agus do chuir uachtaráin na sagart agus na Fairisínigh maoir chum beirthe air.

³³ Annsin adubhairt Íosa leo, Tamall beag dom ’n‐bhúr bhfochair go fóill, agus annsin imtheochad chuige‐sean do chuir uaidh mé.

³⁴ Béidh sibh ’gam’ lorg, agus ní bhfaighidh sibh mé: agus an áit ’n‐a bhfuilim‐se, ní fhéadfaidh sibh‐se teacht ann.

³⁵ Annsin adubhairt na h‐Iúdaigh eadortha féin, Cia an áit ’n‐a rachaidh an duine seo, agus nach bhfaighimíd é? An rachaidh sé chum na ndaoine atá scaipthe i measc na nGréagach, leis na Gréagaigh do theagasc?

³⁶ Créad is ciall do’n chainnt seo adubhairt sé, Loirgfidh sibh mé, agus ní bhraighidh sibh mé: agus an áit ’n‐a mbéidh mé, ní fhéadfaidh sibh teacht ann?

³⁷ Agus an lá deireannach de’n fhéile, an lá mór, do sheas Íosa agus do ghlaodh sé ós árd, Má tá tart ar aon duine, tagadh sé chugam‐sa, agus óladh sé.

³⁸ An té chreideas ionnam‐sa, mar adubhairt an scrioptúir, rithfidh as a bhroinn sruthanna uisce bheo.

³⁹ Acht is i dtaobh an Spioraid do bhí le glacadh aca‐san do chreidfeadh ann, adubhairt sé an méid sin: óir do bhí an Spiorad gan bronnadh fós; de bhrigh go raibh Íosa gan glóiriú fós.

⁴⁰ Ar n‐a chlos sin dóibh, adubhairt cuid de’n tsluagh, Go fírinneach, is é seo an fáidh. Adubhairt cuid eile, Is é an Críost é.

⁴¹ Acht adubhairt dream eile, An ó’n nGalilé atá an Críost le teacht?

⁴² Nach ndubhairt an scrioptúir gur de shíol Dáibhí, agus ó Bheithil, baile Dháibhi, atá an Críost le teacht?

⁴³ Agus d’éirigh aighneas sa tsluagh mar gheall air.

⁴⁴ Agus ba mhian le cuid aca breith air, acht níor chuir aon duine lámh air.

⁴⁵ Annsin tháinig na maoir chum uachtarán na sagart agus chum na bhFairisíneach, agus d’fhiafruigheadarsan díobh, Cad chuige nách dtugabhar libh é?

⁴⁶ D’fhreagair na maoir, Níor labhair aon duine riamh mar labhrann an fear so.

⁴⁷ Agus d’fhreagair na Fairisínigh iad, An bhfuil sibh‐se meallta, leis?

⁴⁸ Ar chreid aoinneach de na h‐uachtaránaibh nó de na Fairisíneachaibh ann?

⁴⁹ Acht an sluagh so atá gan eolas ar an dlighe, atá mallacht ortha.

⁵⁰ Adubhairt Nicodémus (an fear úd tháinig chuige san oidhche, mar ba dhuine aca é) leo,

⁵¹ An ndaorann ar ndlighe duine ar bith ghan éisteacht leis féin ar dtús, agus a aithint créad tá déanta aige?

⁵² D’fhreagradar agus adubhradar leis, An as an nGalilé dhuit‐se, leis? Cuarduigh, agus chífir nach n‐éirigheann aon fháidh ó’n nGalilé.

⁵³ [Agus d’imthigh gach duine aca chum a thighe féin: