Eabhraigh 11 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Anois is é is creideamh ann, bheith dearbhtha de na neithibh go bhfuiltear ag súil leo, bheith cinnte fá neithibh nach bhfeictear.

² Óir is d’á bhárr fuair ár sinnsir deagh‐theist.

³ Is tré chreideamh thuigmíd gur cumadh an domhan tré bhriathar Dé, ar mhodh nach de neithibh so‐fheicseanacha do rinneadh na neithe dochítear.

⁴ Is tré chreideamh d’ofráil Aibial do Dhia íodhbairt dob’ fhearr ’ná íodhbairt Cháin; agus d’á bhárr sin fuair sé an teist gurbh fhíréan é, Dia ag glacadh le n‐a thíodhlaicthibh: agus d’á bhárr sin labhrann sé fós, agus é marbh.

⁵ Is tré chreideamh do h‐aistrigheadh Énoch chum nach bhfeicfeadh sé an bás: agus ní raibh sé le fágháil; toisc gur aistrigh Dia é: óir sarar h‐aistrigheadh é fuair sé an teist gur thaithin sé le Dia:

⁶ agus gan creideamh ní féidir taithneamh leis: óir an té thig chum Dé, ní foláir dó a chreideamhain go bhfuil sé ann, agus go dtugann sé luach a saothair do na daoinibh loirgeas é.

⁷ Tré chreideamh Naoi, iar bhfágháil rabhaidh ó Dhia i dtaobh na neithe nach raibh fós le feicsin, le h‐eagla agus le hurramacht do chuir sé áirc i gcóir chum a theaghlach féin do shábháil: agus d’á bhárr sin do chionntuigh sé an saoghal, agus do rinneadh oidhre na fíréantachta atá tré chreideamh dhe.

⁸ Tré chreideamh Abracham, nuair fuair sé an ghairm, d’umhluigh sé agus d’imthigh sé amach go h‐áit do bhí le fágháil aige mar oidhreacht ’n‐a dhiaidh sin; agus d’imthigh sé amach, gan a fhios aige cá raibh a thriall.

⁹ Tré chreideamh tháinig sé chum cómhnuighthe i dtír tarngaire, i ndúthaigh nár leis féin, ag cur faoi i bpublaibh i n‐éinfheacht le Íosóg agus le Iácób, cómh‐oidhrí leis san aon gheallamhain amháin:

¹⁰ óir do bhí sé ag súil leis an gcathair go bhfuil bun daingean fúithi, gur ab é Dia a h‐árd‐shaor agus a foirgnightheoir.

¹¹ Tré chreideamh fuair Sára féin cumas chum sliocht do ghabháil i mbroinn, i n‐aimhdheoin go raibh sí thar aois, de bhrigh gur mheas sí an té thug an gheallamhain bheith fírinneach,

¹² agus thárla go rugadh ó fhear amháin, agus é ionann agus marbh, sliocht do bhí chómh líonmhar le réaltaibh na spéire, agus le gaineamh na trágha atá de chois na fairrge, sliocht do‐áirmhthe.

¹³ Fuaradar‐san uile bás san gcreideamh, gan a raibh geallta dhóibh d’fhágháil, acht do chonnacadar i bhfad uatha iad, agus d’fháiltigheadar rómpa, g‐á admháil go rabhadar ’n‐a gcoigríochachaibh agus ’n‐a n‐oilithribh ar an saoghal.

¹⁴ Óir na daoine adeir neithe d’á leithéidibh sin, cuireann siad i dtuigsin gur ar lorg dúthaighe leo féin atáid.

¹⁵ Agus dá mbéidís ag cuimhneamh ar an dúthaigh as ar imthigheadar, do‐gheobháidís faill ar dhul ar ais cúichi.

¹⁶ Acht anois cuireann siad dúil i ndúthaigh atá níos fearr ’ná í, dúthaigh neamhdha: uime sin ní nár le Dia go nglaodhfaidhe a nDia‐san mar ainm air: óir atá cathair curtha aige i n‐áirithe dhóibh.

¹⁷ Tré chreideamh Abracham, nuair rinne Dia fromhadh air, d’íodhbair sé Íosóg; an té fuair a raibh geallta, do bhí sé ag íodhbairt a aon‐gheine;

¹⁸ go ndubhradh ’n‐a thaobh, is i nÍosóg ainmneochar sliocht duit:

¹⁹ óir do mheas sé go bhfuil ar chumas Dé na mairbh féin do thógáil suas; agus i bhfáith‐scéal, fuair sé ar ais ó na marbhaibh é.

²⁰ Tré chreideamh do bheannuigh Íosóg Iácób agus Ésau i dtaobh neithe do bhí le teacht.

²¹ Tré chreideamh Iácób, ag fágháil bháis dó, do bheannuigh sé beirt chlann‐mhac Sheosaimh; agus do rinne sé adhradh, ag cromadh ar bhárr a bhata.

²² Tré chreideamh Seosamh, ag saothrú an bháis dó, do luaidh sé imtheacht clainne Israel; agus thug sé órdú i dtaobh a chnámh.

²³ Tré chreideamh, nuair rugadh Maois, do chuir a athair agus a mháthair i bhfolach é ar feadh ráithe, toisc go bhfacadar gur leanbh breagh é; agus ní raibh eagla ortha roimh órdú an ríogh.

²⁴ Tré chreideamh Maois, nuair d’éirigh sé mór, do dhiúltuigh sé a ainmniú mar mhac inghine Farao;

²⁵ g‐á thabhairt de rogha anró d’fhulang i n‐éinfheacht le pobal Dé, ’ná pléisiúr do bhaint as an bpeacadh ar feadh tamaill;

²⁶ g‐á mheas gur mó dob’ fhearr masla Chríost mar shaidhbhreas ’ná seoda na hÉigipte: óir do bhí sé ag súil leis an luach saothair.

²⁷ Tré chreideamh d’fhág sé an Éigipt ’n‐a dhiaidh, gan eagla air roimh dhíbheirg an ríogh: óir do sheasuigh sé go tréan, mar bhéadh a shúil ar an té nach bhfeicthear.

²⁸ Tré chreideamh do bhunuigh sé an Cháisc, agus croitheadh na fola, chum nach leagfadh scriosaire na gcéid‐ghein lámh ortha.

²⁹ Tré chreideamh do chuadar treasna na Mara Ruaidhe, mar bhéadh ar thalamh tirim: acht gur bádhadh na hÉigiptigh innti, agus iad ag tabhairt iarrachta faoi.

³⁰ Tré chreideamh do thuit ballaí Ierichó ar lár, tar a éis dóibh bheith d’á dtimchealladh ar feadh seacht lá.

³¹ Tré chreideamh níor scriosadh Rachab méirdreach i n‐éinfheacht leis na daoinibh do bhí easumhal, ó d’fháiltigh sí go síothchánta roimh na spíodóiribh.

³² Agus créad eile adéarfainn? Óir ní bhéadh sé d’uain agam labhairt fá Ghedeon, fá Shampson, fá Iefté, fá Dháibhí, fá Shamuel agus fá na fáidhibh:

³³ daoine do chlaoidh ríoghachta tré chreideamh, do rinne an ceart, fuair na geallamhnacha, do dhún béal na leomhan,

³⁴ do mhúch neart teineadh, d’éaluigh slán ó bhéal claidhimh, d’éirigh bríoghmhar as lár a laige, d’éirigh crodha i gcath, do chuir an ruaig ar shluaightibh na n‐eachtrann.

³⁵ Fuair mná a mairbh ar ais tré aiséirghe: agus do bhí cuid eile do ciapadh, ag diúltú do’n tslighe éalóidh; chum go bhfaighdís aiséirghe dob’ fhearr:

³⁶ do frómhadh cuid eile aca le magadh agus le sciúrseadh, le cuibhreachaibh agus le príosún:

³⁷ do gabhadh de chlochaibh ortha, do gearradh ó chéile iad le tuireasc, do cuireadh cathuighthe ortha, do marbhadh iad le faobhar claidhimh: d’imthigheadar le fán an tsaoghail, agus croicne caorach agus croicne gabhar umpa: bhíodar beo‐bhocht, fá anró agus fá chrádh (daoine nárbh fiú an saoghal iad),

³⁸ ag dul ar seachrán i bhfásaighibh, agus ar shléibhtibh, i bpluaisibh, agus i bpolltaibh fá’n talamh.

³⁹ Agus fuaradar‐san uile deagh‐theist de bhárr a gcreidimh, acht ní fhuaradar an gheallamhain:

⁴⁰ óir do bhí nidh dob’ fhearr curtha i n‐áirithe ag Dia dhúinne, chum nach bhfoirbhfidhe iad gan sinne bheith leo.