2 Peadar 3 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Is í seo anois, a cháirde, an dara h‐eipistil atá agam d’á scríobhadh chugaibh; agus san dá eipistil atáim ag brostú bhur slán‐aigne agus ag múscailt bhur gcuimhne,

² chum go gcuimhneochaidh sibh ar na briathraibh do labhair na naomh‐fháidhe roimh ré, agus ar aithne an Tighearna agus an tSlánuightheora tré n‐bhur n‐abstalaibh:

³ agus a fhios agaibh ar dtús go dtiocfaidh lucht magaidh le sgige ins na laethibh deireannacha, ag leanamhain d’á n‐ainmhiantaibh féin,

⁴ g‐á rádh, Cá bhfuil geallamhain a theachta? óir ó’n tráth ’n‐a bhfuair ár sinnsir bás, fanann an uile nidh mar bhí ó chéad‐chruthú an domhan.

⁵ Óir is é is toil leo a dhearmad, go raibh na spéartha ann fad ó, agus go raibh domhan ann do rinneadh le briathar Dé d’uisce agus tré uisce:

⁶ agus d’á bhrigh sin, go dtáinig an t‐uisce ’n‐a dhílinn ar an domhan do bhí ann an uair sin, gur gur scriosadh é: acht na spéartha agus an talamh atá ann anois,

⁷ gur fá chómhair teineadh atá siad d’á gcoimheád ag an mbriathar céadna sin, d’á gcongbháil go dtí lá breitheamhnais agus scriosta na ndaoine neimh‐dhiadha.

⁸ Acht atá rud amháin ann, a cháirde, gur ceart daoibh cuimhneamh air, is é sin gur cuma leis an Tighearna lá amháin nó míle bliadhain, agus míle bliadhain nó lá amháin.

⁹ Ní dhéanann an Tighearna moill i dtaobh a gheallamhna, do réir tuairme daoine áirithe fá mhoill; acht atá sé foidhneach linn, de bhrigh nach mian leis go gcaillfidhe aoinneach, acht go dtiocfadh an uile dhuine chum aithrighe.

¹⁰ Acht tiocfaidh lá an Tighearna mar ghadaidhe; imtheochaidh na spéartha le torann mór an lá úd, agus scriosfar na dúla le dian‐teas loiscneach, agus dóighfear an talamh agus na h‐oibreacha atá ann.

¹¹ Ó thárla go bhfuil sé i ndán do na neithibh seo go léir dul i n‐éag, cionnas mar ba cheart daoibh‐se bheith mar dhaoine do réir deagh‐iomchair agus diadhachta,

¹² ag fuireach daoibh, agus sibh go dúthrachtach fá chómhair lae Dé, ’n‐a scriosfar na spéartha le tóiteán teineadh, agus ’n‐a leaghfar na dúla le dian‐teas loiscneach?

¹³ Acht do réir a gheallamhna, atáimíd ag súil le neamh úr‐nua agus le talamh úr‐nua, ar a ndéanfaidh fíréantacht cómhnaidhe.

¹⁴ D’á bhrigh sin, a cháirde, ó tá súil leis na neithibh seo agaibh, déanaidh gach iarracht chum go bhfaighfidhe sibh i síothcháin, gan smál, gan locht ’n‐a fhiadhnaise.

¹⁵ Áirmhidh mar shlánú foidhne ár dTighearna: fá mar scríobh ár mbráthair ionmhain Pól chugaibh, leis, do réir na h‐eagna tugadh dhó;

¹⁶ mar scríobhann sé, leis, ’n‐a eipistilibh uile; ’n‐a bhfuil neithe gur deacair a dtuigsin, go gclaonann daoine gan foghlaim, gan seasmhacht a gciall, mar chlaonann siad ciall na scrioptúir eile, chómh maith, chum a n‐aimhleasa féin.

¹⁷ D’á bhrigh sin, a cháirde, ó’s eol daoibh an méid seo roimh ré, bidhidh ar bhur n‐aire, ar eagla go scuabfaidhe sibh le mearbhall na gcuirptheach, agus go dtuitfeadh sibh ó n‐bhur seasmhacht féin.

¹⁸ Acht bidhidh ag fás i ngrása agus i n‐eolas ár dTighearna agus ár Slánuightheora Íosa Críost. Dó‐san go dtugtar an ghlóir anois agus go síorraidhe. Amén.