2 Corantaigh 4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Ar an adhbhar sin, ó thárla an mhiniostrálacht so bheith againn, do réir mar fuaramar trócaire, ní chailleann ar ár meisneach:

² acht thugamar cúl leis na neithibh náireacha cleachtar fá rún, agus ní bhímíd ag siubhal i ngliocas, ná ag truailliú briathair Dé, acht, ag foillsiú na fírinne dhúinn, tuillimíd moladh i gcoinsias gach duine i bhfiadhnaise Dé.

³ Acht má tá ár soiscéal fá fholach, is ins an dream atá ag dul amugha atá sé fá fholach:

⁴ san dream dí‐chreidmheach go bhfuil a n‐aigne dallta ag Dia an tsaoghail seo, chum nach ndeallróchadh solas glórmhar Chríost, íomháigh Dé, ortha.

⁵ Óir ní sinn féin fhógraimíd, acht Íosa Críost mar Thighearna, agus sinn féin mar sheirbhísigh dhaoibh ar son Íosa.

⁶ Óir Dia d’órduigh do’n tsolas soillsiú as lár an dorchadais, do shoillsigh sé ’n‐ár gcroidheachaibh, chum solas glóire Dé do thabhairt dúinn i ngnúis Íosa Críost.

⁷ Acht atá an seod so i soighthibh cré againn, chum nach linne, acht le Dia, do luaidhfidhe an chumhacht gan teoraibh;

⁸ bímíd d’ár mbrúghadh ar gach leith, gan bheith i sáinn; bímíd fá bhuaidhirt, gan dul i n‐éadóchas;

⁹ curtar an tóir orainn, acht ní tréigthear sinn; buailtear síos sinn, acht ní scriostar sinn;

¹⁰ beirimíd bású Íosa ’n‐ár gcorp i gcómhnaidhe, chum go raibh beatha Íosa go soiléir le feicsin ’n‐ár gcorp so‐mharbhtha, leis.

¹¹ Óir sinne atá beo bímíd de shíor d’ár gcur chum báis ar son Íosa, chum go raibh beatha Íosa go soiléir le feicsin ’n‐ár gcolainn so‐mharbhtha, leis.

¹² Mar sin bíonn an bás ag oibriú ionnainne, acht atá an bheatha ag oibriú ionnaibh‐se.

¹³ Acht ó’s é an t‐aon spiorad amháin atá againn, do réir mar tá scríobhtha, Do chreideas, agus d’á bhrigh sin do labhras; creidimíd‐ne, leis;

¹⁴ mar tá a fhios againn, an té do thóg suas an Tighearna Íosa, go dtógfaidh sé suas sinne i n‐éinfheacht le h‐Íosa, leis, agus go gcuirfidh sé ’n‐a láthair sinne i n‐éinfheacht libh‐se.

¹⁵ Óir is ar bhur son‐sa atá an uile nidh, chum go dtéighidh an grása chum glóire Dé, agus é d’á mhéadú go mór de bhárr buidheachais an mhóráin mhóir.

¹⁶ Uime sin ní chailleann ar ár meisneach; acht gidh go mbíonn an taobh amuigh de’n duine ag meath orainn, atá an taobh istigh de d’á athnuadhadh ó lá go chéile.

¹⁷ Óir, ár gcrádh beag éadtrom, nach maireann acht tamall gearr, soláthruigheann sé dhúinn carn glóire síorraidhe atá gan chuimse;

¹⁸ gan ár súile bheith ar na neithibh so‐fheicsiona, acht ar na neithibh do‐fheicsiona: óir ní thugann na neithe so‐fheicsiona acht seal, acht is síor‐bhuan iad na neithe do‐fheicsiona.