2 Corantaigh 10 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹ Anois, athchuinghim‐se, Pól, bhíos úiríseal ’n‐bhur measc, agus mé ’n‐bhur láthair, acht bhíos an‐dána ’n‐bhur dtaobh agus mé as láthair, as ucht caoimhe agus mánlachta Chríost, impidhim oraibh,

² nuair bhéidhead ’n‐bhur láthair, nach mbéidh d’fhiachaibh orm bheith dána do réir mar mheasaim gur cóir dom bheith dána i n‐aghaidh daoine áirithe mheasas gur ag siubhal do réir na colna atáimíd.

³ Óir má shiubhlaimíd san gcolainn féin, ní do réir na colna throidimíd;

⁴ óir ní de’n cholainn ár n‐airm troda, acht atá siad cumasach ó Dhia chum daingne do leagadh;

⁵ bíonn samhlaidheacht, agus gach árd‐aidhm chuireas i n‐aghaidh eolais Dé d’á leagadh againn, agus gach smaoineadh d’á chur fá smacht na h‐umhlachta do Chríost;

⁶ agus bímíd ullamh chun díoghaltas d’imirt ar gach easumhlacht, chómh luath is bhíos sibh‐se ag umhlú go h‐iomlán.

⁷ Ní fheiceann sibh acht a mbíonn rómhaibh. Má chreideann aon duine ann féin gur le Críost é, deanadh sé athsmaoineadh leis féin, má’s duine le Críost é, gur ab amhlaidh dhúinne.

⁸ Óir bíodh go ndéanfainn beagán maoidhmheachais san mbreis as ár h‐ughdarás (thug an Tighearna dhúinn chum bhur leasuighthe, ní chum sibh do leagadh),

⁹ ní h‐aon adhbhar náire dhom é: ar mhodh nach measfaidhe mé mar bhéinn d’iarraidh eagla do chur oraibh lem’ litreachaibh.

¹⁰ Óir, is é adeirid, Bíonn a litreacha tréan, borb, acht ní mór le rádh a phearsa agus é i láthair, agus bíonn a chainnt gan éifeacht.

¹¹ Measadh a leithéid sin, do réir mar bhímíd do réir ár bhfocail ’n‐ár litreachaibh, gur mar sin bhímíd i ngníomharthaibh, agus sinn i láthair.

¹² Óir ní lámhaimíd sinn féin d’áireamh, nó do chur i gcóimheas le daoine áirithe bhíos g‐á moladh féin: acht g‐á dtómhas féin dóibh, agus g‐a gcur féin i gcóimheas le chéile, atáid gan tuigsin.

¹³ Acht ní dhéanfaimíd‐ne maoidhmheachas as miosúr, acht do réir an mhiosúir do chuir Dia mar theorainn linn, miosúr shíneas chómh fada libh‐se.

¹⁴ Óir ní shínimíd‐ne thar teorainn amhail mar nár shíneamar chómh fada libh‐se: óir is chugaibh‐se ba thúisce thángamar le soiscéal Chríost:

¹⁵ ní ag maoidheamh as miosúr dúinn as a ndearna daoine eile; acht atá súil againn, do réir mar mhéaduigheas bhur gcreideamh,

¹⁶ go leathnóchar ár dteora n‐bhur measc chómh mór sin go seanmóirfimíd an soiscéal ins na críochaibh ar an taobh thall díbh, gan maoidheamh as a bhfuil déanta cheana taobh istigh de theorainn aon duine eile.

¹⁷ Acht an té do‐ghní maoidhmheachas, déanadh sé as an Tighearna é.

¹⁸ Óir ní h‐é an té mholas é féin atá ionmholta, acht an té go molann an Tighearna é.