Matha 6 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil VI An tseanmóir ar an tsliabh ar leanamhaint.

¹ Tabhairigidh aire gan bhur bhfíréantacht a dhéanamh ós cómhair daoine d’fhonn go bhfeiceadh siad sibh: nó ní bhéidh luach saothair agaibh ó bhur n-Athair atá ar neamh.

² Ar an adhbhar sin, nuair a ghní tú déirc, ná cuir adharc a séideadh rómhat, mar ghní na bréagchráibhthigh ins na sineagóga agus ar na sráideacha, chun go bhfaghadh siad onóir ó dhaoine. Amén adeirim libh, go bhfuil a luach saothair fáighte acu.

³ Acht nuair a ghní tusa déirc, ná bíodh a fhios ag do láimh chlí cad é bhíos dá dhéanamh ag do láimh dheis:

⁴ Ionnas go raibh do dhéirc i bhfolach, agus d’Athair atchí a bhfuil i bhfolach, cúiteochaidh sé leat í.

⁵ Agus nuair a ghní sibh urnaighe, ná bígidh mar na bréagchráibhthigh, ar maith, leo urnaighe a dhéanamh ina seasamh ins na sineagóga agus ag coirnéil na sráid chun go bhfeiceadh daoine iad. Amén adeirim libh, go bhfuil a luach saothair fáighte acu.

⁶ Acht nuair a dhéanfas tusa urnaighe, gabh isteach i do sheomra, druid an doras, agus i bhfolach guidh d’Athair, agus d’Athair atchí a bhfuil i bhfolach, cúiteochaidh sé leat í.

⁷ Agus ag guidhe díbh, ná déanaigidh mórán cainnte, mar ghní na págánaigh: óir síleann siad-san gur as méid a gcuid cainnte a éistfear leo.

⁸ Dá bhrígh sin, ná bígidh cosamhail leobhtha-san. Óir tá a fhios ag bhur n-Athair cad é bhíos do dhíth oraibh, sul a n-iarraidh sibh air é.

⁹ Is mar seo, dá bhrígh sin, a dhéanfas sibh urnaighe: Ár n-Athair, atá ar neamh, go naomhthar d’ainm.

¹⁰ Go dtigidh do ríoghacht. Go ndéantar do thoil ar an talamh mar ghníthear ar neamh.

¹¹ Ár n-arán sár-shubstainteach tabhair dúinn indiu.

¹² Agus maith dúinn ár bhfiacha, mar a mhaithimíd-inne dár bhfiachamhnaibh féin.

¹³ Agus ná leig sinn i gcathughadh, acht saor sinn ó olc. Amén.

¹⁴ Óir má mhaitheann sibh-se a gcionntaí do dhaoine, maithfidh bhur n-Athair neamhdha bhur gcionntaí díbh-se fhosta.

¹⁵ Acht muna maithidh sibh-se do dhaoine, ní mhaithfidh bhur n-Athair bhur bpeacaidhe díbh-se.

¹⁶ Agus nuair a ghní sibh troscadh, ná bígidh gruamdha ar nós na mbréagchráibhtheach: óir dorchuigheann siad-san a n-aighthe, chun go mba léir do dhaoine iad a bheith ag déanamh troscaidh. Amén adeirim libh, go bhfuil a luach saothair fáighte acu.

¹⁷ Acht nuair a ghní tusa troscadh, cuir ola ar do chionn, agus nigh d’aghaidh:

¹⁸ Chun nach bhfeicthear do dhaoine, acht do d’Athair atá i bhfolach, thú a bheith ag déanamh troscaidh; agus d’Athair, atchí a bhfuil i bhfolach, cúiteochaidh sé leat é.

¹⁹ Ná taiscigidh stór díbh féin ar an talamh, mar a n-itheann an mheirg agus an léadhmán, agus mar a dtochlann agus a ngoideann gadaidhthe.

²⁰ Acht taiscigidh stór díbh féin ar neamh, mar nach n-itheann an mheirg ná an léadhmán, agus mar nach dtochlann agus nach ngoideann gadaidhthe.

²¹ Óir mar a mbíonn do stór, is ann a bhíos do chroidhe fosta.

²² Is i do shúil solus do chuirp. Má bhíonn do shúil glan, béidh do chorp uilig soillseach.

²³ Acht má bhíonn do shúil olc, béidh do chorp uilig dorcha. Dá bhrígh sin, má’s dorchadas an solus a bhíos ionnat, cad é méid an dorchadais féin?

²⁴ Ní thig le h-aoinneach seirbhís a dhéanamh do dhá mháighistir: óir béidh fuath aige ar duine acu, agus grádh aige do’n duine eile: nó cuirfidh sé suas le duine acu, agus béidh dímheas aige ar an duine eile. Ní thig libh seirbhís a dhéanamh do Dhia agus do Mhammon.

²⁵ Ar an adhbhar sin, deirim libh, ná bíodh cúram oraibh fá bhur mbeatha, cad é a íosas sibh, ná fá bhur gcorp, cad é a chuirfeas sibh oraibh. Nach mó an t-anam ná an biadh, agus an corp ná an t-éadach?

²⁶ Dearcaigidh ar éanacha an aeir, óir ní chuireann siad, ná ní bhaineann siad, ná ní chruinnigheann siad isteach i sciobóil: agus beathuigheann bhur n-Athair neamhdha iad. Nach mó go mór is fiú sibh-se ná iad-san?

²⁷ Agus cé agaibh, le meabhrughadh, a dtig leis aon bhannlámh amháin a chur le n-a áirde?

²⁸ Agus cad chuige a mbíonn éadach ag déanamh cúraim díbh? Tabhairigidh fá dear mar a fhásas lilí na míne: ní shaothruigheann siad, ná ní shníomhann siad.

²⁹ Acht deirim libh nach raibh Salomon féin i n-iomlán a ghlóire cóirighthe mar chionn acu sin.

³⁰ Agus má chóirigheann Dia mar seo féar an ghuirt atá ann indiu, agus a chaithfear isteach san oigheann i mbárach: nach mó ná sin a dhéanfas sé díbh-se, a lucht an chreidhimh bhig?

³¹ Dá bhrígh sin, ná bíodh cúram oraibh, agus sibh ag rádh: Cad é íosas sinn, nó cad é ólfas sinn, nó cad é chuirfeas sinn orainn?

³² Óir is iad seo uilig na neithe a iarras na págánaigh. Óir tá a fhios ag bhur n-Athair go bhfuil na neithe sin uilig do dhíth oraibh.

³³ Ar an adhbhar sin, iarraigidh ar dtús ríoghacht Dé, agus a fhíréanacht: agus bhéarfar díbh, le n-a chois sin, na neithe seo uilig.

³⁴ Ná bíodh cúram oraibh, dá bhrígh sin, fá’n lá i mbárach: óir béidh a chúram féin ar an lá i mbárach: Ní beag do’n lá a chuid féin de’n olc.