Matha 12 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil XII Cáineann Críost daille na bhFairisíneach, agus bréagnuigheann sé iad nuair a deir siad gur tré chumhacht Shatain a ghní sé míorbhailte.

¹ San am sin chuaidh Íosa fríd na guirt arbhair ar an tsabóid: agus mar go raibh ocras ar a dheisciobail, thoisigh siad a phiocadh na ndias, agus á n-ithe.

² Acht chonnaic na Fairisínigh iad, agus dubhairt leis: Féach, tá do dheisciobail ag déanamh ruda nach dlisteannach a dhéanamh ar an tsabóid.

³ Acht dubhairt Íosa leo: Nó nár léigh sibh cad é rinne Dáibhidh nuair a bhí ocras air féin, agus ar a raibh i n-aoinfheacht leis?

⁴ Mar a chuaidh sé isteach i dtigh Dé gur ith aráin na fiadhnaise, nár cheadmhach dó féin ná dá raibh i n-aoinfheacht leis a n-ithe, acht amháin do na ságairt.

⁵ Nó nár léigh sibh san dlighe go mbriseann na sagairt san teampall an tsabóid ar na sabóidí, agus go mbíonn siad neimh-chionntach?

⁶ Agus deirim libh go bhfuil neach is mhó ná an teampall annseo.

⁷ Agus dá mbéadh a fhios agaibh cad é is ciall le seo: Ní íodhbairt acht trócaire is toil liom: ní dhaorfadh sibh na neamhchoirthigh a choidhche.

⁸ Óir tá Mac an Duine ina thighearna fiú ar an tsabóid.

⁹ Agus ar fhágáil na h-áite sin dó, tháinic sé isteach ina sineagóig.

¹⁰ Agus féach, bhí fear ann a raibh lámh sheargtha air, agus d’fhiafruigh siad de, ag rádh: An dlisteannach leigheas a dhéanamh ar an tsabóid? Chun go gcionntuigheadh siad é.

¹¹ Acht dubhairt seisean leo: Cé an duine agaibh, dá mbéadh aon chaora amháin aige, agus í tuitim isteach i bpoll ar an tsabóid, nach bhfuigheadh greim uirthí agus nach dtógfadh í?

¹² Nach feárr i bhfad duine ná caora? Ar an adhbhar sin is ceadmhach maith a dhéanamh ar an tsabóid.

¹³ Annsin deir sé leis an fhear: Sín amach do lámh. Agus sin sé amach í, agus d’éirigh sí slán mar an cionn eile.

¹⁴ Ar dhul amach do na Fairisínigh, chuaidh siad i gcómhairle ina aghaidh, fá’n chaoi ina gcuirfeadh siad chun báis é.

¹⁵ Acht bhí a fhios sin ag Íosa, agus d’imthigh sé as an áit sin: agus lean mórán é, agus leigheas sé iad uilig.

¹⁶ Agus d’órduigh sé dóibh gan é chur i n-aithne.

¹⁷ Ionnas go gcóimhlíontaí an nídh a dubhradh tríd an fháidh, Isaias, a deir:

¹⁸ Féach, mo sheirbhíseach a thogh mé, mo ghrádh i n-ar chuir m’anam mór-thaitneamh. Cuirfidh mé mo Spiorad air, agus fógróchaidh sé breitheamhnas do na cinidheacha.

¹⁹ Ní dhéanfaidh sé achrann, ná callán, agus ní chluinfidh aoinneach a ghuth ar na sráideacha.

²⁰ Ní bhrisfidh sé an giolcach brúighte, agus an líon a mbéidh toit as ní mhúchfaidh sé, go dtí go dtugaidh sé an breitheamhnas chun buaidhe.

²¹ Agus is as a ainm a bhéas a muinighin ag na cinidheacha.

²² Annsin tugadh chuige balbhán dall, a raibh deamhan ann, agus leigheas sé é, ionnas gur labhair sé agus go bhfaca sé.

²³ Agus ghabh iongantas na sluaighte go léir, agus dubhairt siad: Nach é seo Mac Dháibhidh?

²⁴ Acht nuair a chuala na Fairisínigh sin, dubhairt siad: Ní theilgeann sé seo amach na deamhain acht tré Bheelsebub, prionnsa na ndeamhan.

²⁵ Acht b’eol do Íosa a smaointe, agus dubhairt sé leo: Gach ríoghacht a bhíos roinnte ina h-éadan féin, bánóchar í, agus gach cathair nó teach a bhíos roinnte ina éadan féin, ní sheasóchaidh sé.

²⁶ Agus má teilgeann Satan amach Satan, bíonn sé roinnte ina éadan féin, agus cad é, dá bhrígh sin, mar sheasóchas a ríoghacht?

²⁷ Agus má theiligim-se amach na deamham tré Beelsebub, cé tríd a dteilgeann bhur gclann-sa amach iad? Ar an adhbhar sin, béidh siad-san ina, mbreitheamhain oraibh.

²⁸ Acht má theilgim-se amach na deamhain i Spiorad Dé, tháinic ríoghacht Dé, dá bhrígh sin, i bhur measc.

²⁹ Nó cad é mar thig le h-aoinneach dul isteach i dtigh an fhir láidir, agus a threalamh d’fhuadach, muna gceanglaidh sé an fear láidhir ar dtús? Agus annsin sladfaidh sé a theach.

³⁰ An té nach bhfuil liom, tá sé i m’aghaidh: agus an té nach gcruinnigheann liom, scaipeann sé.

³¹ Ar an adhbhar sin, deirim libh: Maithfear do na daoine gach peacadh agus diamhasla, acht ní mhaithfear diamhasla i n-aghaidh an Spioraid.

³² Agus cibé a labharfas focal i n-aghaidh Mhic an Duine, maithfear dó é: acht an té a labharfas i n-aghaidh an Spioraid Naoimh, ní mhaithfear dó é ar an tsaoghal seo, ná ar an tsaoghal atá le theacht.

³³ Déanaigidh an crann maith, agus a thoradh maith; sin nó déanaigidh an crann lobhtha, agus a thoradh lobhtha: óir is ó n-a thoradh a aithnightear an crann.

³⁴ A shliocht naithreach nimhe, cad é mar thig libh neithe maithe a labhairt, agus sibh féin olc? óir labhrann an béal an nídh a mbíonn an croidhe lán de.

³⁵ Tairgeann an déag-dhuine deigh-neithe as a dhéagh-stór, agus tairgeann an droch-dhuine droch-neithe as a dhroch-stór.

³⁶ Acht deirim libh, gach briathar díomhaoin dá labharfaidh na daoine, go dtabharfaidh siad cunntas ann ar lá an bhreitheamhnais.

³⁷ Óir is as do bhriathra a shaorfar thú, agus is as do bhriathra a dhaórfar thú.

³⁸ Annsin d’fhreagair dream áirithe de na Scríobhaidhthe agus de na Fairisínigh é, agus dubhairt: A Mháighistir, is mian linn cómhartha d’fheiceáil uait.

³⁹ Acht dubhairt seisean leo, ghá bhfreagairt: Iarrann droch-ghlúin adhaltrannach cómhartha, agus ní thabharfar cómhartha dí, acht cómhartha Iónais, fáidh.

⁴⁰ Óir mar bhí Iónas i mbolg an mhíl mhóir trí lá agus trí oidhche, is amhlaidh a bhéas Mac an Duine trí lá agus trí oidhche i gcroidhe an talaimh.

⁴¹ Éireochaidh muinntir Ninibhe san bhreitheamhnas leis an ghlúin seo, agus daorfaidh siad í, óir rinne siad-san aithrighe le linn sheanmóireacht Iónais: agus féach, neach is mó ná Iónas annseo.

⁴² Éireochaidh bainríoghan an deiscirt san bhreitheamhnas leis an ghlúin seo, agus daorfaidh sí í, óir tháinic sise ó imillchríocha an domhain d’éisteacht le h-eagna Shalomoin. Agus féach, neach is mó ná Salomon annseo.

⁴³ I ndiaidh dul amach as duine do’n Spiorad neamhghlan, siubhlann sé fríd áiteacha tirime ar lorg suaimhnis, agus ní fhaghann sé é.

⁴⁴ Annsin deir sé: Pillfidh mé chun mo thighe as a dtáinic mé amach. Agus ar theacht dó, gheibh sé folamh, scuabtha, agus cóirighthe é.

⁴⁵ Annsin téid sé, agus bheir sé leis seacht spioraid eile níos measa ná é féin, agus ar dhul isteach dóibh, ghní siad cómhnaidhe annsin: agus éirigheann stad deireannach an duine sin níos measa ná a chéad stad. Is mar sin a thárlóchas fosta do’n droch-ghlúin seo.

⁴⁶ Agus ar bheith dó go fóill ag labhairt leis na sluaighte, féach, sheasuigh a mháthair agus a bhráithre amuigh, ag iarraidh labhairt leis.

⁴⁷ Agus dubhairt duine éigin leis: Féach, tá do mháthair agus do bhráithre ina seasamh amuigh do chuartughadh.

⁴⁸ Agus d’fhreagair seisean an té a d’innis dó, agus dubhairt: Cé h-í mo mháthair, agus cé h-iad mo bhráithre?

⁴⁹ Agus ag síneadh a láimhe chun a dheisciobal dó, dubhairt sé: Féach, mo mháthair agus mo bhráithre.

⁵⁰ Óir cibé ar bith a dhéanfas toil m’Athar atá ar neamh, is é sin mo dhearbhráthair, agus mo dheirbhshiúr, agus mo mháthair.