Lúcás 8 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil VIII Fáithscéal an churadóra. Ciúineann Críost an stoirm ar an fhairrge: teilgeann sé amach léigiún deamhan: Leigheasann sé bean a raibh cur fola uirthí: agus tógann sé inghean Iairuis ó’n bhás.

¹ Agus thárla ina dhiaidh sin gur thaisteal sé cathracha agus bailte, ag seanmóir agus ag craobhscaoileadh ríoghacht Dé, agus mar aon leis an dáréag,

² Agus mná áirithe a leigheasadh ó ainspioraid agus ó ghalair: Máire, dá ngoirtear Magdailéin, as a ndeachaidh seacht ndeamhain amach,

³ Agus Ioanna, bean Chúsa, stiubhard Ioruaidh, agus Susanna agus mórán eile, a bhíodh ag freastal air as a maoin féin.

⁴ Agus nuair a chruinnigh sluagh an-mhór le chéile, agus dheifrigh siad amach chuige as na cathracha, dubhairt sé i bhfuirm samhlaoide:

⁵ Chuaidh an curadóir amach a chur a chuid síl, agus ag cur an tsíl dó, thuit cuid de ar thaoibh an bhóthair, agus brúigheadh faoi chois é, agus d’ith éanacha an aeir é.

⁶ Agus thuit cuid eile de ar an charraig, agus cómh luath agus d’fhás sé, shearg sé, de bhrígh nach raibh taisleach aige.

⁷ Agus thuit tuilleadh de fríd na dreasógaí agus d’fhás na dreasógaí suas i n-aoinfheacht leis gur mhúch siad é.

⁸ Agus thuit tuilleadh de ar an talamh mhaith, agus ar fhás dó, thug sé toradh fá chéad. Agus nuair a bhí an méid sin ráidhte aighe, scairt sé go h-árd: An té a bhfuil cluasa le h-éisteacht air, éisteadh sé.

⁹ Agus d’fhiafruigh a dheisciobail de cad é ba chiall leis an fháithscéal seo.

¹⁰ Agus dubhairt sé leo: Is díbh-se a tugadh eolas a bheith agaibh ar rúindiamhra ríoghacht Dé, acht do’n chuid eile i bhfuirm fáithscéal, ionnas, ar fheiceáil dóibh, nach bhfeiceadh siad, agus ar chluinstin dóibh, nach dtuigeadh siad.

¹¹ Is é seo an fáithscéal: Is é briathar Dé an síol.

¹² Iad sin ar thaoibh an bhóthair, is iad a chluin, acht tig an diabhal ina dhiaidh sin, agus tógann sé an briathar as a gcroidhthe, ar eagla go gcreideadh siad agus go slánuightí iad.

¹³ Is iad sin ar an charraig, an dream a ghlacas an briathar le h-áthas, nuair a chluin siad é, acht ní bhíonn fréamhacha ar bith acu sin, óir creideann siad ar feadh tamaill, agus le linn an chathuighthe téid siad ar gcúl.

¹⁴ Agus an chuid a thuit imeasc na ndreasóg, is iad sin an dream a chuala, acht ar imtheacht dóibh, múchtar iad le cúraim, le saidhbhris agus le pléisiúirí an tsaoghail seo, agus ní thabhrann siad aon toradh uatha.

¹⁵ Acht an chuid a thuit ar an talamh mhaith, is iad sin na daoine a ghlacas an briathar le déagh-chroidhe iomlán, a chongbhuigheas é, agus a bheir toradh uatha fá fhoighid.

¹⁶ Agus ní fhuil aoinneach a lasas coinneal, a fholuigheas le soitheach ná a chuireas faoi leabaidh í, acht cuireann sé ar choinnleoir í, chun go bhfeicidh na daoine a bhíos ag teacht isteach an solus.

¹⁷ Óir ní fhuil dadamh foluighthe nach bhfoillseochar, ná ceilte, nach bhfuighthear a fhios agus nach dtiocfaidh chun soluis.

¹⁸ Coimhéadáigidh, ar an adhbhar sin, cad é mar chluin sibh. Óir an té a bhfuil aige, bhéarfar dó, agus cibé ar bith nach bhfuil aige, bainfear uaidh fiú an méid a mheasas sé a bheith aige.

¹⁹ Agus tháinic a mháthair agus a bhráithre chuige, acht níor fhéad siad teacht i ngaobhar dó mar gheall ar an tsluagh.

²⁰ Agus h-innseadh dó: Tá do mháthair agus do bhráithre ina seasamh amuigh, agus fonn ortha tú d’fheiceáil.

²¹ Agus dubhairt sé leo, ghá bhfreagairt: An lucht a éisteas le bhriathar Dé agus a ghní dá réir, is iad sin mo mháthair agus mo bhráithre.

²² Agus thárla lá amháin go ndeachaidh sé féin agus a dheisciobail isteach i mbád, agus dubhairt sé leo: Téighimís anonn trasna an locha. Agus chuaidh.

²³ Agus nuair a bhí siad ag cur na fairrge díobh thuit seisean ina chodladh, agus tháinic stoirm gaoithe anuas ar an loch, agus bhí siad dá líonadh suas agus i gcontabhairt.

²⁴ Agus ag dul chuige dóibh, mhuscail siad é, ag rádh: A Mháighistir, támuid dár gcailleadh. Agus ar éirghe dó-san, bhagair sé ar an ghaoith agus ar chonfadh an uisce; agus stad siad, agus tháinic ciúineas.

²⁵ Agus dubhairt sé leo: Cá bhfuil bhur gcreideamh? Agus bhí eagla agus iongantas ortha, agus dubhairt siad le n-a chéile: Cé h-é, dar leat, é seo, óir bheir sé órdughadh do ghaotha agus do mhuir, agus géilleann siad dó?

²⁶ Agus sheól siad go ceanntar na nGeraisíní atá thall ós coinne na Gailile.

²⁷ Agus nuair a tháinic sé amach ar an talamh thirim, casadh air fear áirithe a raibh deamhan ann le fada an lá, agus ní bhíodh aon tuinnte éadaigh air, agus ní dhéanadh sé cómhnaidhe i dtig, acht ins na tuambaí.

²⁸ Agus nuair a chonnaic sé Íosa, chaith sé é féin roimhe, agus ag scairtigh amach de ghuth árd dó, dubhairt sé: Cad é an bhaint atá agam-sa agus agat-sa le chéile, a Íosa, a Mhic an Dé is áirde? Impidhim ort gan mé a phianadh.

²⁹ Óir thug sé órdughadh do’n spiorad neamhghlan dul amach as an duine. Óir bheireadh sé air go minic, agus cheangailtí le slabhraí é agus chongbhuighthí le cuibhreacha é, agus bhriseadh sé na ceanglacha agus thiomáineadh an deamhan isteach ins na fásaigh é.

³⁰ Agus cheistigh Íosa é, ag rádh: Cad is ainm duit? Agus dubhairt seisean: Léigiún, óir chuaidh mórán deamhan isteach ann.

³¹ Agus d’iarr siad air gan é órdughadh a thabhairt dóibh dul isteach san aibhéis.

³² Agus bhí tréad mór muc annsin ag ingheilt ar an tsliabh, agus d’iarr siad air cead a thabhairt dóibh dul isteach ionnta. Agus thug sé cead dóibh.

³³ Ar an adhbhar sin tháinic na deamhain amach as an duine, agus chuaidh siad isteach ins na muca, agus d’imthigh an tréad de ruathar ar mhullach a gcinn, isteach san loch, agus plúchadh iad.

³⁴ Agus nuair a chonnaic an lucht a bhí ag aodhaireacht an nídh a thárla, theich siad isteach go dtí an chathair agus go dtí na feirmeacha ghá innse.

³⁵ Agus chuaidh siad amach a fheiceáil an nídh a thárla, agus tháinic siad chuig Íosa; agus fuair siad an duine, as a ndeachaidh na deamhain amach, ina shuidhe ag a chosa, a chuid éadaigh air agus a mheabhair slán, agus ghabh eagla iad.

³⁶ Agus iad sin fosta a chonnaic, d’innis siad dóibh cad é mar saoradh ó’n léigiún é;

³⁷ Agus d’iarr lucht cheanntar na nGeraisíní go léir air imtheacht uatha, óir ghabh eagla an-mhór iad. Agus ag dul isteach san luing dó-san phill sé thar ais.

³⁸ Agus an fear as a ndeachaidh na deamhain amach, ghuidh sé é leigin dó féin a bheith ina chuideachta. Acht chuir Íosa ar shiubhal é, ag rádh:

³⁹ Pill chun do thighe féin agus innis a mhéid agus a rinne Dia duit. Agus d’imthigh sé, agus d’fhuagair fríd an chathair uilig a mhéid agus a rinne Íosa dó.

⁴⁰ Agus thárla, nuair a phill Íosa, gur ghabh an sluagh chuca é; óir bhí siad uilig ag feitheamh leis.

⁴¹ Agus féach, tháinic fear, darbh ainm Iairus, agus b’é uachtarán na sineagóige é, agus thuit sé ag cosa Íosa, ag iarraidh air teacht isteach chun a tighe,

⁴² Óir bhí aon inghean amháin aige timcheall ar a dá bhliadhain déag, agus bhí sí ag fagháil bháis. Agus thárla, nuair a bhí sé ag imtheacht, go raibh sé dá bhrúghadh ag na sluaighte.

⁴³ Agus bhí bean áirithe ann a raibh cur fola uirthí le dhá bhliadhain déag, agus a raibh a maoin go h-iomlán caithte aice le liagha, agus nárbh fhéidir le h-aoinneach í leigheas;

⁴⁴ Tháinic sí taobh thiar agus bhain sí le feaithim a éididh, agus ar an bhomaite stad a cur fola.

⁴⁵ Agus dubhairt Íosa: Cé h-é bhain liom? Agus nuair a bhí siad uilig ghá shéanadh, dubhairt Peadar agus an méid a bhí leis: A Mháighistir, tá na sluaighte do bhrúghadh agus do chiapadh, agus an abair tú: Cé bhain liom?

⁴⁶ Agus dubhairt Íosa: Bhain duine éigin liom; óir tá a fhios agam go ndeachaidh cumhacht amach uaim.

⁴⁷ Agus nuair a chonnaic an bhean nach raibh folach aice, tháinic sí agus í ar crith, agus chaith sí í féin ag a chosa, agus d’innis sí ós cómhair na ndaoine go léir cad chuige ar bhain sí leis, agus mar a leigheasadh í ar an bhomaite.

⁴⁸ Agus dubhairt seisean: A inghean, rinne do chreideamh slán thú; imthigh fá shíothcháin.

⁴⁹ Le linn é bheith go fóill ag cainnt tháinic duine áirithe chuig uachtarán na sineagóige, agus dubhairt leis: Tá do inghean marbh; ná bí ghá bhodhradh.

⁵⁰ Agus nuair a chuala Íosa an focal sin dubhairt sé le h-athair an chailín: Ná bíodh eagla ort; creid amháin, agus béidh sí slán.

⁵¹ Agus nuair a tháinic sé go dtí an teach, níor leig sé d’aoinneach dul isteach leis acht Peadar agus Séamus agus Eoin, agus athair agus máthair an chailín.

⁵² Agus bhí siad uilig ag gol, agus ghá caoineadh. Acht dubhairt seisean: Ná bígidh ag gol, ní marbh atá an cailín, acht ina codladh.

⁵³ Agus rinne siad gáire fonamhaide faoi, mar go raibh a fhios acu go raibh sí marbh.

⁵⁴ Agus ag breith greim láimhe dó uirthí labhair sé de ghuth árd, ag rádh: A cháilín, éirigh.

⁵⁵ Agus tháinic a spiorad thar ais, agus d’éirigh sí ar an bhall. Agus d’órduigh sé rud a thabhairt le h-ithe dí.

⁵⁶ Agus ghabh uathbhás a h-athair agus a máthair, agus d’aithin sé ortha gan an nídh a rinneadh d’innse do dhuine ar bith.