Lúcás 7 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil VII Leigheasann Críost giolla an cheanntúra: tógann sé mac na baintreabhaighe ó’n bhás: bheir sé freagair ar theachtairí Eoin: agus bheir sé maitheamhnas do’n mhnaoi a raibh aithreachas uirthí.

¹ Agus nuair a chríochnuigh sé a chuid cainnte uilig i n-éisteacht na ndaoine, chuaidh sé isteach go Capharnaum.

² Agus bhí seirbhíseach tinn i riocht an bháis ag ceanntúir áirithe, agus cion mór aige air.

³ Agus nuair a chuala sé fá Íosa, chuir sé seanóirí na n-Iúdach chuige d’iarraidh air teacht agus a sheirbhíseach a leigheas.

⁴ Agus nuair a tháinic siad chuig Íosa, ghuidh siad é go dúthrachtach, ag rádh leis: Is airidhe air go ndéanfá seo dó;

⁵ Óir tá grádh aige dár gcineadh, agus thóg sé an tsineagóg dúinn.

⁶ Agus chuaidh Íosa leo. Agus nuair a bhí sé cheana féin i ngaobhar do’n tigh, chuir an ceanntúir cáirde chuige, a rádh: A Thighearna, ná bí do bhodhradh féin: óir ní fiú mise go dtiocfá isteach faoi mo dhíon;

⁷ Ar an adhbhar sin níor mheas mé gurbh fhiú mé féin teacht chugat; acht abair an focal, agus béidh mo ghiolla slán.

⁸ Óir is duine mise fosta atá faoi smacht, agus tá saighdiuirí fúm, agus deirim leis an fhear seo: Imthigh, agus imthigheann sé; agus leis an fhear eile: Tar, agus tig sé; agus le mo sheirbhíseach: Déan seo, agus ghní sé é.

⁹ Agus ar a chluinstin sin do Íosa, bhí iongantas air, agus ag tionntódh thart dó chuig na sluaighte a bhí ghá leanamhaint, dubhairt sé: Amén adeirim libh, ní fhuair mé a leithéid sin de chreideamh i n-Israél féin.

¹⁰ Agus ar philleadh abhaile do na daoine a cuireadh chuige, fuair siad slán an seirbhíseach a bhí tinn.

¹¹ Agus thárla ina dhiaidh sin go ndeachaidh sé isteach i gcathair dá ngoirtear Naim, agus chuaidh a dheisciobail agus sluagh mór i n-aoinfheacht leis.

¹² Agus nuair a tháinic sé cómhgarach do gheafta na cathrach, féach, bhí duine marbh dá iomchar amach, aonmhac a mháthar; agus bhí sise ina baintreabhaigh: agus bhí sluagh mór de mhuinntir na cathrach léi.

¹³ Agus nuair a chonnaic an Tighearna í, bogadh é le truaighe dí, agus dubhairt sé léi: Ná caoin.

¹⁴ Agus tháinic sé ar aghaidh agus chuir sé a lámh ar an chróchar. (Agus sheasuigh na daoine a bhí ag iomchar.) Agus dubhairt sé: A óigfhir, deirim leat, éirigh.

¹⁵ Agus d’éirigh an té a bhí marbh ina shuidhe, agus thoisigh sé a labhairt. Agus thug sé dá mháthair é.

¹⁶ Agus tháinic eagla ortha uilig, agus thug siad glóir do Dhia, ag rádh: D’éirigh fáidh mór i n-ár measc, agus dhearc Dia ar a mhuinntir.

¹⁷ Agus chuaidh an scéal seo fá dtaoibh de amach fríd Iudaia go h-iomlán, agus fríd an tír uilig thart timcheall.

¹⁸ Agus d’innis deisciobail Eoin dó fá na neithe seo uilig.

¹⁹ Agus ghoir Eoin chuige beirt dá dheisciobail, agus chuir sé chuig Íosa iad, a rádh: An tusa an té atá le theacht, nó an mbéimíd ag súil le duine eile?

²⁰ Agus nuair a tháinic na fir chuige, dubhairt siad: Chuir Eoin Baiste sinne chugat, a rádh: An tusa an té atá le theacht, nó an mbéimíd ag súil le duine eile?

²¹ Agus an uair chéadna sin leigheas sé mórán ó ghalair agus ó chréachta agus ó ainspioraid, agus thug sé an t-amharc do mhórán dall.

²² Agus dubhairt sé leo, ghá bhfreagairt: Imthighigidh agus innsigidh do Eoin na neithe a chuala sibh agus a chonnaic sibh, go bhfuil radharc ag na daill, go bhfuil siubhal ag na bacaigh, go nglantar na lobhair, go bhfuil éisteacht ag an bodhair, go n-éirigheann na mairbh, go bhfuil an soiscéal dá theagasc do na bochta.

²³ Agus is beannuighthe an té ar bith nach bhfuighidh scainneal ionnam-sa.

²⁴ Agus nuair a d’imthigh teachtairí Eoin, thoisigh sé a rádh leis na sluaighte fá Eoin: Cad é a ndeachaidh sibh amach san fhásach a fheiceáil? Giolcach dá luascadh le gaoith?

²⁵ Acht cad é a ndeachaidh sibh amach a fheiceáil? Duine gléasta i n-éadaighe míne? Féach, is i dtighthe ríogh a bhíos lucht an éadaigh luachmhair agus an tsóigh.

²⁶ Acht cad é a ndeachaidh sibh amach a fheiceáil? Fáidh? Is eadh, deirim libh, agus duine is mó ná fáidh.

²⁷ Is é seo an té a bhfuil sé scríobhtha fá dtaoibh de: Féach, tá mé ag cur m’aingil rómhat amach chun do shlighe a réidhteach rómhat.

²⁸ Óir deirim libh: Ní fhuil ortha sin a rugadh ó mhná aon fháidh is mó ná Eoin Baiste; acht an té ar lugha é i ríoghacht Dé, is mó é ná eisean.

²⁹ Agus na daoine uilig a bhí ag éisteacht, agus na puibliocánaigh, d’admhuigh siad ceart Dé, óir bhí siad baistthe le baisteadh Eoin.

³⁰ Acht tharcuisnigh na Fairisínigh agus na dlightheoirí cómhairle Dé ina n-aghaidh féin, óir níor ghlac siad-san a bhaisteadh.

³¹ Agus dubhairt an Tighearna: Cá leis mar sin a samhlóchardh mé muinntir na glúine seo? agus cá leis ar cosamhail iad?

³² Is cosamhail iad le páistí ina suidhe ar áit an mhargaidh, agus iad ag labhairt le chéile, agus ag rádh: Rinneamar píobaireacht díbh, agus ní dhearna sibh rinnce; rinneamar mairgneach díbh, agus níor chaoin sibh.

³³ Óir tháinic Eoin Baiste agus gan é ag ithe aráin ná ag ól fíona, agus deir sibh: Tá deamhan ann.

³⁴ Tháinic Mac an Duine agus é ag ithe agus ag ól, agus deir sibh: Féach, duine craosach, póitire fíona, cara na bpuibliocánach agus na bpeacach.

³⁵ Agus fuair an eagna a saoradh ó n-a cloinn féin go léir.

³⁶ Agus d’iarr duine de na Fairisínigh air biadh a chaitheamh ina chuideachta, agus ar dhul isteach i dtig an Fhairisínigh dó, shuidh sé síos chun bídh.

³⁷ Agus féach, bean a bhí ina peacach san chathair, nuair a b’eol dí go raibh sé ag caitheamh bídh i dtigh an Fhairisínigh, thug sí léi bocsa alabastair d’ungadh,

³⁸ Agus ina seasamh taobh thiar de ag a chosa, thoisigh sí a nighe a chos le n-a deora, agus á dtriomughadh le gruaig a cinn, agus bhí sí ag pógadh a chos agus ghá gcuimilt leis an ungadh.

³⁹ Agus ghá fheiceáil seo do’n Fhairisíneach a thug cuireadh dó, labhair sé leis féin, ag rádh: Dá mba fáidh é seo, bhéadh a fhios aige go cinnte cé h-í an bhean seo, agus cad é an cinéal mná í, atá ag baint leis, óir is peacach í.

⁴⁰ Agus dubhairt Íosa leis, ghá fhreagairt: A Shíomoin, tá rud éigin agam le rádh leat. Agus dubhairt seisean: A Mháighistir, abair é.

⁴¹ Bhí dha fhiachamhnach ag fear áirithe, agus bhí cúig chéad pighinn aige ar dhuine acu, agus leith-chéad ar an duine eile.

⁴² Agus mar nach raibh caoi díolaidheachta acu, mhaith sé dóibh araon. Cé acu, dá bhrígh sin, ar annsa leis é?

⁴³ D’fhreagair Síomon agus dubhairt: Creidim gurab é an té is mó ar mhaith sé dó. Agus dubhairt sé leis: Tá do bhreith ceart.

⁴⁴ Agus ag tionntódh chun na mná dó, dubhairt sé le Síomon: An bhfeiceann tú an bhean seo? Tháinic mise isteach i do thigh, agus ní thug tú uisce damh fá choinne mo chos; acht nigh sise mo chosa le n-a deora agus thriomuigh sí iad le n-a cuid gruaige.

⁴⁵ Ní thug tusa póg damh; acht ó tháinic sí seo isteach níor stad sí de phógadh mo chos.

⁴⁶ Níor ung tusa mo cheann le h-ola; acht d’ung sise mo chosa le h-ungadh.

⁴⁷ Ar an adhbhar sin, deirim leat: Tá mórán peacaidhe maithte dí, de bhrígh gur ghrádhuigh sí go mór; acht an té dá maithtear an beagán, is lugha a ghrádh.

⁴⁸ Agus dubhairt sé léi: Tá na peacaidhe maithte duit.

⁴⁹ Agus iad sin a bhí ina suidhe chun bídh ina chuideachta, thoisigh siad a rádh leo féin: Cé h-é seo a ghní fiú peacaidhe a mhaitheamh?

⁵⁰ Agus dubhairt sé leis an mhnaoi: Rinne do chreideamh slán thú; imthigh fá shíothcháin.