Lúcás 6 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil VI Glacann Críost leithscéal a dheisciobal: Leigheasann sé ar an tsabóid: toghann sé an dáréag, agus bheir sé seanmóir dóibh.

¹ Agus thárla ar an dara chéad sabóid, nuair a bhí sé ag dul fríd na guirt arbhair, bhí a dheisciobail ag piocadh na ndias, ghá gcuimilt ina mbosa, agus ghá n-ithe.

² Agus dubhairt cuid de na Fairisínigh leo: Cad chuige a ndéan sibh rud nach bhfuil dlisteannach ar an tsabóid?

³ Agus dubhairt Íosa leo, ghá bhfeagairt: An é nár léigh sibh an nídh seo a rinne Dáibhidh, nuair a bhí ocras air féin agus ar an méid a bhí ina chuideachta?

⁴ Mar a chuaidh sé isteach i dtigh Dé, gur thóg agus gur ith sé aráin na fiadhnaise, agus thug dóbhtha sin a bhí ina chuideachta, agus ní ceadmhach acht do na sagairt amháin a n-ithe?

⁵ Agus dubhairt sé leo: Tá Mac an Duine ina Thighearna fiú ar an tsabóid.

⁶ Agus thárla ar shabóid eile fosta go ndeachaidh sé isteach san tsineagóig agus go raibh sé ag teagasc; agus bhí duine annsin, agus bhí a lámh dheas seargtha.

⁷ Agus bhí na Scríobhaidhtheagus na Fairisínigh ghá choimhéad, féachaint an ndéanfadh sé leigheas ar an tsabóid, chun go bhfaghadh siad adhbhar le cur ina leith.

⁸ Acht bhí fios a smaointe aige-sean, agus dubhairt sé leis an duine a raibh an lámh sheargtha air: Éirigh agus seasuigh i lár báire. Agus d’éirigh seisean agus sheasuigh.

⁹ Agus dubhairt Íosa leo: Fiafruighim díbh, an cóir maith a dhéanamh ar an tsabóid, nó olc; anam a shábháil, nó a mhilleadh?

¹⁰ Agus nuair a d’amharc sé thart ortha uilig, dubhairt sé leis an duine: Sín amach do lámh. Agus shín, agus fágadh a lámh slán aige.

¹¹ Acht líonadh le mí-stuaim iad-san, agus thoisigh siad a chómhradh eatortha féin, cad é dhéanfadh siad le h-Íosa.

¹² Agus thárla ins na laethe sin, go ndeachaidh sé suas ar an tsliabh a dhéanamh urnaighe, agus thug sé an oidhche ag guidhe Dé.

¹³ Agus nuair a tháinic an lá, ghoir sé chuige a dheisciobail, agus thogh sé dáréag acu, (a dtug sé Abstail ortha).

¹⁴ Síomon, a dtug sé Peadar mar ainm air, agus Aindrias, a dhearbhráthair, Séamus agus Eoin, Pilip agus Partholán,

¹⁵ Maitiú agus Tomás, Séamus mac Alpheuis, agus Síomon, dá ngoirtear Dúthrachtaidhe,

¹⁶ Agus Iúdas bráthair Shéamuis, agus Iúdas Iscariot, an té a bhraith é.

¹⁷ Agus ar theacht anuas dó i n-aoinfheacht leo, sheasuigh sé ar mhachaire mhín, agus cóimhthionól a dheisciobal ann, agus sluagh mór daoine as Iudaia go léir agus ó Ierusalem agus ó chladaigh na Tiora agus na Sídoine,

¹⁸ A tháinic le h-éisteacht leis agus le leigheas a gcuid galar d’fhagháil. Agus an méid a bhíodh dá gcrádhadh ag spioraid neamhghlana, leigheasadh iad.

¹⁹ Agus bhí an sluagh uilig ag iarraidh cuimilt leis, óir bhí cumhacht ag dul amach uaidh, agus ghá leigheas uilig.

²⁰ Agus nuair a thóg sé suas a shúla ar a dheisciobail, dubhairt sé: Is beannuighthe sibh-se na bochta, óir is libh ríoghacht Dé.

²¹ Is beannuighthe sibh-se, a bhfuil ocras oraibh anois, óir gheobhaidh sibh bhur sáith. Is beannuighthe sibh-se, atá ag gol anois, óir béidh sibh ag gáiridhe.

²² Is beannuighthe a bhéas sibh, nuair a bhéarfas na daoine fuath díbh, agus a chuirfeas siad as a gcuideachta sibh, agus bhéarfas siad tarcuisne díbh, agus a chaithfeas siad bhur n-ainm uatha amach mar droch-rud, mar gheall ar Mhac an Duine.

²³ Bíodh áthas oraibh an lá sin agus éirighigidh i n-áirde le lúthgháir: óir féach, is mór bhur luach saothair ar neamh; óir is mar sin a ghníodh a n-aithreacha leis na fáidhe.

²⁴ Acht is mairg díbh-se atá saidhbhir, óir tá bhur sólás agaibh.

²⁵ Is mairg díbh-se, a bhfuil bhur sáith agaibh, óir béidh ocras oraibh. Is mairg díbh-se, atá ag gáiridhe anois, óir béidh sibh ag caoineadh agus ag gol.

²⁶ Is mairg díbh nuair a labharfas na daoine go maith oraibh; óir is mar sin a ghníodh a n-aithreacha leis na fáidhe bréige.

²⁷ Acht deirim libh-se atá ag éisteacht: Grádhuighigidh bhur náimhde; déanaigidh maith dóbhtha sin a thug fuath díbh.

²⁸ Iarraigidh beannacht ar na daoine a bhíos ag mallachtaigh oraibh, agus guidhigidh ar son na ndaoine a bhíos ag cur bhréag oraibh.

²⁹ Agus an té a bhuaileas thú ar leacain leat, tionntuigh chuige an leacain eile fosta, agus má bheir duine do chlóca leis, ná cosg air do chasóg acht a oiread.

³⁰ Tabhair do gach aoinneach a iarras ort, agus ná h-iarr thar ais do chuid féin ar an té a bheir uait é.

³¹ Agus do réir mar is toil libh go ndéanadh na daoine libh déanaigidh leo mar an gcéadna.

³² Agus má ghrádhuigheann sibh iad sin a bheir ghrádh díbh, cad é an buidheachas a bhíos oraibh? Óir grádhuigheann na peacaigh féin na daoine a ghrádhuigheas iad.

³³ Agus má ghní sibh maith dóbhtha sin a ghní maith díbh, cad é an buidheachas a bhíos oraibh? Óir ghní na peacaigh féin an nídh sin.

³⁴ Agus má bheir sibh iasacht dóbhtha sin ó n-a bhfuil súil agaibh é d’fhagháil thar ais, cad é an buidheachas a bhíos oraibh? Óir bheir peacaigh iasacht do pheacaigh chun a gcothrom d’fhagháil thar ais.

³⁵ Acht grádhuighigidh bhur náimhde; déanaigidh maith agus tabhairigidh iasacht, gan a bheith ag súil le dadamh dá bhárr, agus béidh luach saothair mór agaibh, agus béidh sibh bhur gcloinn ag an té is Áirde, óir bíonn seisean go maith do dhaoine a bhíos díombuidheach agus olc,

³⁶ Ar an adhbhar sin, bígidh trócaireach, mar atá bhur n-Athair trócaireach fosta.

³⁷ Ná tabhairigidh breitheamhnas, agus ní thabharfar breitheamhnas oraibh; ná daoraigidh, agus ní dhaorfar sibh; maithigidh, agus maithfear díbh.

³⁸ Tabhairigidh uaibh, agus bhéarfar díbh: miosúr maith, brúighte síos, craithte agus ag dul thairis a bhéarfas siad isteach i bhur n-ucht. Óir is leis an mhiosúr chéadna le n-a dtómhaisfidh sibh a thómhaisfear thar ais díbh.

³⁹ Agus labhair sé samhlaoid leo fosta: An dtig le dall dall a threorughadh? Nach dtuiteann siad araon isteach san díg?

⁴⁰ Ní fhuil an deisciobal ós cionn a mháighistir; acht béidh gach aoinneach sár-mhaith, má bhíonn sé mar a mháighistir.

⁴¹ Agus cad chuige a bhfeiceann tú an scealbóg i súil do dhearbhráthar, agus nach ndéan tú an tsail atá i do shúil féin a bhreathnughadh?

⁴² Nó cad é mar thig leat a rádh le do dhearbhráthair: A dhearbhráthair, leig damh an scealbóg a tharraingt amach as do shúil, nuair nach bhfeiceann tú an tsail i do shúil féin? A bhréagchráibhthigh, caith amach an tsail as do shúil féin ar dtús; agus annsin tcífidh cú go soiléir chun an scealbóg a bhaint as súil do dhearbhráthar.

⁴³ Óir ní fhuil crann maith a bheir droch-thoradh uaidh, ná crann olc a bheir déagh-thoradh uaidh.

⁴⁴ Óir aithnightear gach crann as a thoradh. Óir ní chruinnigheann daoine fígí de chrainn spíona, agus ní bhaineann siad caor fhíneamhna de dhreasóig.

⁴⁵ Tairgeann an déag-dhuine an mhaith as déagh-stór a chroidhe, agus tairgeann an droch-dhuine an t-olc as a dhroch-stór. Óir labhrann an béal an rud a mbíonn an croidhe lán de.

⁴⁶ Agus cad chuige a ngoireann sibh, a Thighearna, a Thighearna, díom, agus nach ndéan sibh na neithe a deirim?

⁴⁷ Gach aoinneach dá dtig chugam-sa, agus a éisteas le mo bhriathra, agus a ghní dá réir, taisbeánfaidh mé díbh cé leis ar cosamhail é:

⁴⁸ Is cosamhail é le duine ag tógáil tighe, a thochail go domhain agus a leag an dubhshraith ar an charraig; agus nuair a tháinic an tuile, bhuail an sruth go tréan fá’n tigh sin, agus ní raibh sé i n-innimh é chorrughadh; óir bhí sé bunuighthe ar an charraig.

⁴⁹ Acht an té a chluin agus nach ndéan, is cosamhail é le duine ag tógáil tighe ar an charraig gan dubhshraith, agus tháinic an sruth go tréan air, agus thuit sé láithreach, agus ba mhór tuitim an tighe sin.