Lúcás 1 - Na Ceithre Soiscéil agus Gníomhartha na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara

Caibidil I Gabháil Eoin Baiste agus gabháil Chríost: cuairt agus caintic na Maighdine Beannuighthe Muire: teacht ar an tsaoghal do Eoin Baiste, agus caintic Shacaire.

¹ De bhrígh gur ghlac mórán as láimh cunntas a thabhairt as éadan a chéile ar na neithe a cóimhlíonadh i n-ár measc,

² Do réir mar fuaireamar iad uatha sin a bhí ó thús iad féin ina bhfiadhnaisigh agus ina bhfriothálaidhthe ar an bhriathar.

³ Chonnacthas dámh-sa fosta, a Theoifil oirdheirc, i ndiaidh fios d’fhagháil go díbhirceach ar gach nídh ó thús báire, go scríobhfainn duit iad as éadan a chéile.

⁴ Ionnas go mbéadh a fios agat fírinne na mbriathar sin a múineadh duit.

⁵ Le linn loruaidh, rí Iudaia, bhí sagart áirithe ann darbh ainm Sacaire, de sheal Abia, agus ba de shliocht Aaroin a bhean, agus Elisabet ab ainm dí.

⁶ Agus bhí siad araon cóir i láthair Dé, ag siubhal gan cháim do réir aitheanta agus deasghnátha an Tighearna go h-iomlán.

⁷ Agus ní raibh aon duine cloinne acu, óir bhí Elisabet aimrid, agus bhí an bheirt siar go maith i mbliadhanta.

⁸ Agus thárla, nuair a bhí a dhualgas sagairt dá dhéanamh aige ar a sheal ós cómhair Dé,

⁹ Gur thuit sé ar a chrann, do réir nós na sagartachta, túis d’ofráil, ar dhul isteach i dteampall an Tighearna dó;

¹⁰ Agus bhí an shluagh daoine uilig ag guidhe taobh amuigh ag uair na túise.

¹¹ Agus taidhbhsigheadh dó aingeal an Tighearna ina sheasamh ar an taoibh dheis de altóir na túise.

¹² Agus nuair a chonnaic Sacaire é chuaidh sé fríd a chéile, agus tháinic eagla air.

¹³ Acht dubhairt an t-aingeal leis: Ná bíodh eagla ort, a Shacaire, óir h-éisteadh do urnaighe; agus béarfaidh do bhean, Elisabet, mac duit, agus bhéarfaidh tú Eoin mar ainm air.

¹⁴ Agus béidh lúthgháir agus áthas ort, agus béidh lúthgháir ar mhórán fá n-a theacht ar an tsaoghal.

¹⁵ Agus béidh sé mór i láthair an Tighearna, agus ní ólfaidh sé fíon ná deoch mheisceamhail, agus béidh sé lán de’n Spiorad Naomh fiú ó bhroinn a mháthar.

¹⁶ Agus tionntóchaidh sé mórán de chloinn Israéil chuig a dTighearna Dia.

¹⁷ Agus rachaidh seisean roimhe i spiorad agus i gcumhacht Elíais, chun croidhthe na n-aithreach a thionntódh ar a gcloinn, agus na díchreidmhigh ar eagna na bhfíréan, le pobal cóir d’ullmhughadh do’n Tighearna.

¹⁸ Agus dubhairt Sacaire leis an aingeal: Cad é mar bhéas a fhios seo agam? Óir is seanduine mise, agus tá mo bhean an-aosta.

¹⁹ Agus dubhairt an t-aingeal leis, ghá fhreagairt: Is mise Gabriél, a sheasas ós cómhair Dé, agus cuireadh mé a labhairt leat agus d’innse na scéala maithe seo duit.

²⁰ Agus féach, béidh tú gan chainnt agus ní bhéidh tú ábalta labhairt go dtí an lá ina dtárlóchaidh na neithe seo, de bhrígh nár chreid tú mo bhriathra-sa, a chóimhlíonfar ina n-am féin.

²¹ Agus bhí na daoine ag feitheamh le Sacaire, agus bhí iongantas ortha é bheith ag déanamh moille san teampall.

²² Agus ar theacht amach dó, ní raibh sé ábalta labhairt leo, agus bhí a fhios acu go bhfaca sé radharc san teampall. Agus bhí sé ag déanamh cómharthaí dóibh, agus mhair sé balbh.

²³ Agus thárla, nuair a bhí laethe a dhualgais cóimhlíonta, gur imthigh sé chun a thighe féin.

²⁴ Agus i ndiaidh na laethe sin ghabh a bhean, Elisabet, ina bhroinn, agus d’fholuigh sí í féin ar feadh chúig míos, ag rádh:

²⁵ Is mar seo a rinne an Tighearna liom ins na laethe i n-ar dhearc sé orm chun mo achmhusán ós cómhair na ndaoine a thógáil díom.

²⁶ Agus san tseiseadh mí, cuireadh an t-Aingeal Gabriél ó Dhia go cathair de’n Ghailile, darbh ainm Nasair,

²⁷ Chuig óigh a bhí luaidhte le fear, arbh ainm dó Ióseph, de theaghlach Dháibhidh; agus ba Muire ainm na h-óighe.

²⁸ Agus tháinic an t-aingeal isteach chuice, agus dubhairt léi: Dia do bheatha-sa, atá lan de ghrásta; tá an Tighearna leat; is beannuighthe thú eadar na mná.

²⁹ Agus nuair a chuala sí sin, chuir a chainnt trioblóid uirthí, agus bhí sí ag meabhrughadh cad é ba chiall leis an bheannughadh siúd.

³⁰ Agus dubhairt an t-aingeal léi: Ná bíodh eagla ort, a Mhuire, óir fuair tú grásta i láthair Dé.

³¹ Féach, gabhfaidh tú i do bhroinn, agus bhéarfaidh tú mac ar an tsaoghal, agus bhéarfaidh tú Íosa mar ainm air.

³² Béidh sé sin mór, agus goirfear Mac an té is Áirde de, agus bhéarfaidh an Tighearna Dia dó cathaoir Dháibhidh, a athair, agus béidh sé ina rígh i dteaghlach Iacóib a choidhche,

³³ Agus ní bhéidh deireadh le n-a ríoghacht.

³⁴ Agus dubhairt Muire leis an aingeal: Cad é mar bhéas sin amhlaidh, óir ní fhuil aithne fir agam-sa?

³⁵ Agus dubhairt an t-aingeal léi, ghá freagairt: Tiocfaidh an Spiorad Naomh ort, agus clúdóchaidh cumhacht an té is Áirde thú. Dá bhrígh sin fosta, an Neach Naomhtha a bhéarfas tú ar an tsaoghal, goirfear Mac Dé de.

³⁶ Agus féach, do bhean ghaoil, Elisabet, ghabh sise fosta mac agus í aosta, agus seo an seiseadh mí díthe-se a dtugtar aimrid uirthí;

³⁷ Óir ní bhéidh nídh ar bith do-dhéanta ag Dia.

³⁸ Agus dubhairt Muire: Féach, baintsearbhónta an Tighearna; go ndéantar liom do réir do bhriathair. Agus d’imthigh an t-aingeal uaithe.

³⁹ Agus d’éirigh Muire ins na laethe sin, agus chuaidh sí fá dheifre chun na sléibhte go cathair de chuid Iúda.

⁴⁰ Agus chuaidh sí isteach go tigh Shacaire, agus bheannuigh sí do Elisabet.

⁴¹ Agus thárla, nuair a chuala Elisabet beannughadh Mhuire, gur bhíodhg an naoidheanán ina broinn, agus líonadh Elisabet leis an Spiorad Naomh,

⁴² Agus labhair sí de ghuth árd, agus dubhairt: Is beannuighthe thú eadar mná, agus is beannuighthe toradh do bhronn.

⁴³ Agus cad é mar d’éirigh seo damh-sa, go dtigeadh máthair mo Thigearna chugam?

⁴⁴ Óir féach, nuair a tháinic fuaim do bheannuighthe i mo chluasa, bhíodhg an naoidheanán le lúthgháir i mo bhroinn.

⁴⁵ Agus is bheannuighthe thusa a chreid, óir cóimhlíonfar na neithe a dubhairt an Tighearna leat.

⁴⁶ Agus dubhairt Muire: Mórann m’anam-sa an Tighearna,

⁴⁷ Agus bhain mo spiorad aoibhneas as Dia mo Shlánuightheoir,

⁴⁸ Óir dhearc sé ar ísleacht a bhaintsearbhónta. Óir féach, as seo suas goirfidh an uile ghlúin beannuighthe díom,

⁴⁹ De bhrígh go ndearna an té atá cumhachtach neithe móra damh, agus is naomhtha a ainm,

⁵⁰ Agus bíonn a thrócaire ó shliocht go sliocht do’n mhuinntir ar a mbíonn a eagla.

⁵¹ D’oibir sé cumhacht le n-a láimh; scaip sé lucht an díomais i sotal a gcroidhe.

⁵² Leag sé lucht na cumhachta as a gcathaoireacha, agus d’árduigh sé an dream íseal.

⁵³ Líon sé le neithe maithe an méid a raibh ocras ortha, agus chuir sé na saidhbhre ar shiubhal folamh.

⁵⁴ Ghlac sé chuige Israél, a shearbhónta, ag cuimhniughadh dó ar a thrócaire,

⁵⁵ Do réir mar labhair sé le n-ár n-aithreacha, le h-Abraham agus le n-a shíol go deo.

⁵⁶ Agus d’fhan Muire aice tuairim ar thrí mhí, agus phill sí chun a tighe féin.

⁵⁷ Agus tháinic am Elisabet chun a gein a thabhairt uaithe, agus rug sí mac.

⁵⁸ Agus chuala a cómharsain agus a gaolta go ndearna an Tighearna a mhór-thrócaire uirthí, agus rinne siad cómhgháirdeachas léi.

⁵⁹ Agus thárla ar an ochtmhadh lá go dtáinic siad leis an naoidheanán a thimcheallghearradh, agus bhí siad ag dul a ainmniughadh ar ainm á athair, Sacaire.

⁶⁰ Agus d’fhreagair a mháthair agus dubhairt: Ní h-eadh ar chor ar bith, acht Eoin a bhéarfar air.

⁶¹ Agus dubhairt siad léi: Ní fhuil aoinneach de do chineadh a ngoirtear an t-ainm sin de.

⁶² Agus rinne siad cómhartha dá athair, cad é ba mhian leis go dtabharfaidhe air mar ainm.

⁶³ Agus ag iarraidh clár scríobhtha dó, scríobh sé, ag rádh: Is é Eoin a ainm. Agus bhí iongantas ortha uilig.

⁶⁴ Agus ar an bhall foscladh a bhéal agus a theanga, agus labhair sé ag moladh Dé.

⁶⁵ Agus tháinic eagla ar a gcómharsain go h-uile, agus h-innseadh na neithe seo uilig ar fud sléibhte Iudaia ar fad.

⁶⁶ Agus gach uile duine dár chuala é, chongbhuigh sé ina chroidhe é, ag rádh: Cad é an seort, dar leat, a bhéas san ghasúr sin? Óir bhí lámh an Tighearna leis.

⁶⁷ Agus líonadh a athair, Sacaire, leis an Spiorad Naomh, agus rinne sé fáidheadóireacht, ag rádh:

⁶⁸ Go moltar an Tighearna, Dia Israéil, óir thug sé cuairt agus fuascailt ar a phobal,

⁶⁹ Agus thóg sé adharc shlánuighthe dúinn i dtigh Dháibhidh, a shearbhónta,

⁷⁰ Do réir mar labhair sé tré bhéal a fháidh naomhtha a bhí ann ó thús an tsaoghail:

⁷¹ Go saorfadh sé sinn ó n-ár náimhde, agus ó láimh gach aoin dá dtug fuath dúinn,

⁷² Go ndéanfadh sé trócaire ar ár n-aithreacha, agus a chonnradh naomhtha a chuimhniughadh;

⁷³ An mionna, le n-ar mhionnuigh sé do Abraham, ár n-athair, go dtabharfadh sé dúinn,

⁷⁴ Ar bheith dúinn gan eagla, agus saor ó láimh ár námhad, seirbhís a dhéanamh dó

⁷⁵ I naomhthacht agus i bhfíréantacht ina láthair gach lá dár saoghal.

⁷⁶ Agus tusa, a leinbh, goirfear fáidh an té is áirde díot; óir rachaidh tú roimh aghaidh an Tighearna le n-a shlighthe d’ullmhughadh,

⁷⁷ Le h-eolas slánuighthe a thabhairt dá phobal chun maitheamhnas a bpeacaidhe,

⁷⁸ Tré mhór-thrócaire ár nDé, le n-a dtug lonnradh na maidne ó neamh cuairt orainn,

⁷⁹ A thabhairt soluis dóbhtha sin atá ina suidhe i ndorchadas agus i scáile an bháis, agus ár gcosa a dhíriughadh ar shlighe na síothchána.

⁸⁰ Agus d’fhás an leanbh agus neartuigheadh i spiorad é, agus bhíodh sé ins na fásaigh go dtí an lá i n-ar fhoillsigh sé é féin do Israél.