Irimia 6 - An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

Caibidil VI. Dioghbháil agus doghruinn an phobuil, arson a bpeacadh.

¹ Oa chlann Bheniamin, cruinnighidh sibh féin a cceann a chéile, do theitheamh amach as lár Ierusalem, agus séidigh an stoc ann Tecoa, agus cuiridh súas comharthadha teineadh a Mbethaccerem: óir atá olc ag teacht ón tuáisceart, agus dioghbháil mhór.

² Do shamhluigh mé inghean Sion ré mnaói scíamhuigh shaóitheamhuil.

³ Tiucfuid na háodhaire go na ttréuduibh na gar; suidhfid a lóistíne as a coinne timchioll fa ccuáirt; bíathfuid síad gach uile dhuine iona áit féin.

⁴ Gléusuidhsi cogadh na haghaidh; éirghidhe, agus déanam súas san meadhón laói. A mhairg dhúinne! óir atá an lá ag imtheacht thoruinn, óir atáid néulla an tráthnóna ar na síneadh amach.

⁵ Eírghidhe, agus imthigheam san noidhche, agus sgriosam a páláis.

⁶ ¶ Oír is marso a dubhairt TIGHEARNA na slógh, Gearruidh sios crainn, agus teilgidh port a naghaidh Ierusalem: isí so an chathair ionchúartuighthe; is leathtrom í iona lár uile.

⁷ Amhuil mar theilgios tiobruid a huisceadha amach, is marsin theilgidh sí amach a cionta: do chlos foiréigin agus milleadh innte; atá dom lathairsi a ccomhnuighe doilghios agus cneadha.

⁸ Gabhsa teagasc, a Ierusalem, deagla go ndeileachadh manam riot; deagla go ndéanuinn uáigneach thú, tír gan áitreabh.

⁹ ¶ Is marso a deir TIGHEARNA na slógh, Dioghluimfid síad fuigheall Israel go hiomlán mar fhíneamhuin: fill ar hais do lámh amhuil cnuáisteóir tríopall annsna clíabhuibh.

¹⁰ Cía ré a laibheora misi, agus dá ttiubhra mé rabhadh, chor go ccluinnfid? féuch, atá a cclúas gan timchillghearradh, agus ní fhéaduid síad éisteacht: féuch, is masla dhóibh bríathar an TIGHEARNA; ní bhfuil dúil aca innte.

¹¹ Uimesin atáim lán dfeirg an TIGHEARNA; atáim coirthe do bheith am thocht: dóirtfidh mé amach í ar an cclainn a muigh, agus ar oireachtus na ndaóine óg a naóinfheacht: óir géubhthar an fear agus fós an bhean, an táosta maille ris an tí bhíos lán do láethibh.

¹² Agus iompochthar a ttighe chum daoine oile, maille re na bhfearann agus le na mnáibh aráon: óir sínfidh mé mo lámh amach ar dhúthchusaibh na tíre, a deir an TIGHEARNA.

¹³ Oír atá gach áon díobh ón té is lúgha dhíobh gus an té is mó dhíobh ar na thabhairt do shaint; agus ón bhfáigh gus an sagart do níd uile go bréagach.

¹⁴ Do leighisiodar fós lot inghine mo phobail go héattrom, gha rádh, Síothcháin, síothcháin; a nuáir nach bíonn aointsíothcháin ann.

¹⁵ An raibh náire orra a nuáir do rinneadar gráineamhlachd? ní headh, ní rabhadar náireach ar áonchor, ní mó dféadadar lasadh: uimesin tuitfid síad idir an droing thuitfios: a nuáir thiucfas misi ar cuáirt chuca teilgfighear síos íad, a deir an TIGHEARNA.

¹⁶ Is marso a deir an TIGHEARNA, Seasuidh annsna slighthibh, agus féuchuidh, agus íarruidh na seanchasáin, cáit a bhfuil an tslighe mhaith, agus siubhluighidh innte, agus do gheabhthaói suáimhneas da bhur nanam. Acht a dúbhradarsan, Ní shíubholuimne innte.

¹⁷ Do chuir mé fós lucht faire ós bhur ccionn, gha rádh, Eistigh ré gúth an stuic. Acht a dúbhradarsan, Ní éistfiom.

¹⁸ ¶ Uimesin cluinidh, a chineadhacha, agus bíodh a fhios aguibh, a chómhchruinniughadh, cred atá iona measc.

¹⁹ Eíst, a thaluimh: féuch, do bhéara mé olc ar an muinntirsi, eadhon toradh a smúaintighe, do bhrígh nár éisteadar rem bhríathruibh, nó rem dhligheadh, acht a tarcuisniughadh.

²⁰ Cred an fáth as a ttiucfadh túis chugamsa ó Sheba, agus giolcach milis ó thír imchéin? ní taitneamhach bhur nofrála loisge, ní mó atáid bhur níodhbartha milis damhsa.

²¹ Uimesin is marso a deir an TIGHEARNA, Féuch, cuirfidh mé cip thuislighthe roimhe an bpobalso, agus tuitfid na haithre agus na mic a néinfheachd orra; sgriosfuighear an chomharsa agus a chara.

²² Is marso a deir an TIGHEARNA, Féuch, tíucfuid daóine ón tír thuáigh, agus tóigfighear cineadh mór as táobhuibh na talmhan.

²³ Glacfuid síad greim do bhógha agus do gháth; atáid síad fuílteach, agus ní bhfuil trócaire ionta; congháirid amhuil a nfairge; agus do níd marcuigheacht ar éachuibh, béid a nórdughadh amhuil lucht cógaidh ad aghaidhsi, a inghean Sion.

²⁴ Do chúalamar a ttúaruscbháil sin: atáid ar lámha ar na lagúghadh: do ghlac doigh greim oruinn, agus pían amhuil bean re niodhnuibh.

²⁵ Ná himthighidh amach fán machaire, ná siúbhluighidh ar a tslighe; óir atá cloidheamh na námhad agus guáis air gach uile tháobh.

²⁶ ¶ O a inghean mo dhaóine, criosluigh thú féin a saicéadach, agus onfuirt thú féin a luáithreadh: déana thú féin cúmhthach, amhuil as budh ar son aóin mhic amháin, caóineadh ro ghéur: óir tiucfuidh an creachadóir oruinn go hobann.

²⁷ Do shuighidh mé thú mar thór agus mar, dhaingion a measc mo dhaoine, chor go mbía fios agad agus go ndeirbheochthá a slighe.

²⁸ Atáid uile na ttréigtheachaibh deanachta, ag siubhal go cealgach: is prás agus íarann íad; atáid uile na millteóribh.

²⁹ Do loisgeadh na builg, do caitheadh an luáighe leis an tteine; leaghaidh an fear leaghtha go díomhaoin: óir níor táirngeadh na drochdhaoine as.

³⁰ Goirfid daóine droch airgiod díobh, do bhrígh gur dhíult an TIGHEARNA íad.