Iób 10 - An Bíobla Naomhtha 1817 (Bedell)

Caibidil X. Caói Iób, fa bhuáidhreadh throm, do theacht ar dhuine león.

¹ Ata manum curtha dom bheatha; fuigfidh mé mo ghearán orum féin; laibheoruidh mé a searbhus manma.

² Déara mé ré Día. Ná damain mé, foillsigh dhamh cred fá cceannairgeann tú riom.

³ An maith dhuit féin go mbrúighfeá, go ttarcuisnighféa sáothar do lámh, agus déalrughadh ar chomhairle na ccionntach?

⁴ An súile colluidhe atá agad? nó an mar do chí duine do chí tú?

⁵ An bhfuilid do láethe mar láethibh an duine? an bhfuilid do bhlíadhna mar láethibh an duine,

⁶ As a bhfuil tú ag loirgaireacht a ndiáigh mo pheachuidhesi, agus ag spíonadh a ndiáigh mo chionnta?

⁷ Atá a fhios agad nach bhfuilim go holc; agus nach bhfuil áon fhéadas tártháil as do láimhsi.

⁸ Asiad do lámha do rinne me agus do chum mé a cceann a chéile timchioll fá gcuairt; gidheadh atá tu dom sgrios.

⁹ Cuimhnigh, íarruim dathchuinge ort, go ndéarna tú mé mar an ccriáidh; agus an mbéara tú chum an luáithrigh a ris mé?

¹⁰ Nach ar dhóirt tú amach mé amhuil bainne, agus do théucht tú mé amhuil cáise?

¹¹ Déaduigh tú mé le croicionn agus le feóil, agus do dhaingnidh tú mé lé cnámhuibh agus lé féithibh.

¹² Do dhéonuigh tú beatha agus fabhar dhamh, agus do choimhéad do chuairt mo spiorad.

¹³ Agus dfoluigh tú na neithesi ann do chroidhe: atá a fhios agumsa go bhfuil so agad.

¹⁴ Má pheacuighim, annsin comharthuigh tú mé, agus ní sáorfuidh tú mé óm éicceart.

¹⁵ Ma bhím cionntach, a mhairg dhamh; agus má bhím fíréunta, mar sin féin ní thóigfe mé mo cheann súas. Atáim lán daindeise; uimesin faicsi mo bhuaidhreadh;

¹⁶ Oír atá sé ag méadughadh. Atá tusa dom fhíadhach amhuil leomhan dísgir: agus a rís taisbeanuidh tú thú féin iongantach orum.

¹⁷ Athnúaidhigh tú thfiadhuin am aghaidh, agus méuduighidh tú thfearg orum; atáid malarta agus cegadh am aghaidh.

¹⁸ Uime sin cred as a ttug tú amach as an mbroinn mé? Uch nach bhfagham bás, agus gan súil ar bigh dom fhaicsin!

¹⁹ Do bhéinn amhuil nach béinn ann; do hiomchórthaoi ón bhroinn gus a nuáigh mé.

²⁰ Nach bhfuilid mo láethe tearc? scuir maiseagh, agus léig dhamh féin, go madh héidir liom socamhal beag dfagháil,

²¹ Suil rachus mé mar nach bhféadfuidh mé filleadh, go crích an dorchaduis agus go scáile an bháis;

²² Dúithche dhorchaduis, mar an ndorchadus fein; agus scáile an bháis, gan órdughadh ar bith, agus áit a bhfuil an solus mar an ndorchadus.